Παμμέγιστοι Ταξιάρχες
Ιερά Μητρόπολη Καστοριάς
Ιερός Ναός Παμμεγ. Ταξιαρχών Μηνιαία Εφημερίδα
Άνω Νεστορίου Ιανουάριος 2012
Τηλ: 24670-31113 Φύλλο 8ο
Πατημασιές στην άμμο....
Μια νύχτα, κάποιος άνδρας, είδε ένα όνειρο. Ονειρεύτηκε, ότι ο Κύριος του έδειχνε σκηνές από τη ζωή του. Και το μονοπάτι της ζωής του ήταν χαραγμένο σε μια παραλία.
Βάδιζε στην παραλία, με τον Κύριο δίπλα του. Και πράγματι, υπήρχαν δυο ζευγάρια πατημασιές στην άμμο, που φανέρωναν, πως ο Κύριος ήταν πάντα στο πλάι του.
Παρατήρησε όμως, ότι κάθε φορά που έβλεπε μια σκοτεινή σκηνή, γεμάτη κίνδυνο και φόβο,
υπήρχε μόνο ένα ζευγάρι πατημασιές στην αμμουδιά.
Ρώτησε τον Κύριο για αυτό λέγοντας…
Ρώτησε τον Κύριο για αυτό λέγοντας…
«Κύριε, υποσχέθηκες πως αν αφιέρωνα τη ζωή μου σε Εσένα,ποτέ δεν θα με εγκατέλειπες. Που ήσουν όταν σε χρειαζόμουν περισσότερο πάνω στο μονοπάτι της ζωής μου;»
Και ο Κύριος απάντησε:
«Παιδί μου, δε σε εγκατέλειψα.Όταν βρήκες δύσκολο δρόμο μπροστά σου, εγώ ήμουν που σε κρατούσα στα χέρια μου.Γι αυτό και έβλεπες…ένα ζευγάρι πατημασιές!
Λόγοι πατέρων........
Παρατηρείστε τον εαυτό σας και θα διαπιστώσετε πως μόνο τότε είστε αναπαυμένοι με όλα, όταν υπάρχει μέσα σας η υπομονή, η ταπεινοφροσύνη, η υπακοή και η αγάπη.
Η χάρις της ελεημοσύνης είναι πιο μεγάλη και από τη χάρη των νεκροαναστάσεων....κανείς δεν σώζεται αν δεν βοηθήσει να σωθούν και οι άλλοι... ( αγ. Ιωάννου Χρυσοστόμου)
Δεν πρέπει ούτε η ιδέα να σου περάσει ότι είσαι καλύτερος. Ενώπιον του Θεού κερδίζει όποιος φρονεί ότι είναι δυνατόν όλοι οι άλλοι να είναι καλύτεροί του. ( αγ. Ιωάννου Χρυσοστόμου)Η θλίψη επετράπη για να κάνει τους θλιβομένους πιο προσεκτικούς και πιο ευσεβείς.
το συναξαρι της ημερας....
Κατά τις ημέρες εκείνες, που ο Ιησούς ζούσε αφανής στην Ναζαρέτ, έκανε την εμφάνισή του ο Ιωάννης ο Βαπτιστής για τον οποίο είπε ο Θεός δια μέσου του προφήτη Μαλαχία: « Ιδού εγώ, απο-στέλλω τον αγγελιοφόρο μου λίγο νωρίτερα από Εσένα, ο οποίος θα προπαρασκευάσει την οδό Σου ( δηλαδή, τις ψυχές και τις καρδιές των ανθρώπων) για να Σε υποδεχθούν».
Και κήρυττε στην έρημο της Ιουδαίας, που βρίσκεται στα βόρεια της Νεκράς Θάλασσας. Και έλεγε: «Μετανοείτε, αλλάξτε φρονήματα και ζωή, διότι η Βασιλεία των ουρανών,( την οποία θα μας φέρει ο Μεσσίας) έχει πλέον πλησιάσει».
Αυτός δε ο Ιωάννης, ο σταλμένος από τον Θεό αγγελιοφόρος, ήταν εκείνος για τον οποίο είχε προφητεύσει ο Ησαΐας λέγοντας: « Φωνή ανθρώπου που κράζει μεγαλόφωνα στην έρημο: ετοιμάστε το δρόμο του Κυρίου, κάντε ευθείς και ομαλούς τους δρόμους Του» (δηλ. « προπαρασκευάστε τις καρδιές σας και καθαρίστε τις ψυχές σας για να τις επισκεφθεί ο Κύριος»).
Ο Ιωάννης, αφοσιωμένος στον Κύριο και στην αποστολή του, ζούσε ασκητική ζωή. Φορούσε ένδυμα από τρίχες καμήλας και δερμάτινη ζώνη, γύρω από τη μέση του. Έτρωγε δε μόνο ακρίδες και μέλι, το οποίο άγριες μέλισσες αποθήκευαν σε σχισμές βράχων ή κουφάλες δένδρων. Οι κάτοικοι της Ιερουσαλήμ και όλης της Ιουδαίας και όλης της περιοχής δεξιά και αριστερά του Ιορδάνη έβγαιναν τότε στην έρημο, στον Ιωάννη. Και βαπτίζονταν από αυτόν στον Ιορδάνη, όπου συγχρόνως εξομολογούνταν τις αμαρτίες τους. Και εκήρυττε ο Ιωάννης και έλεγε: « Έρχεται ύστερα από εμένα Εκείνος που είναι ισχυρότερός μου και Του οποίου εγώ δεν είμαι άξιος να σκύψω και να λύσω το λουρί των υποδημάτων Του. Εγώ σας βάπτισα με νερό, Αυτός όμως θα σας βαπτίσει με Πνεύμα Άγιο.»
Κατά τις ημέρες εκείνες ήλθε ο Ιησούς από την Ναζαρέτ της Γαλιλαίας στον Ιωάννη για να βαπτιστεί από αυτόν. Ο Ιωάννης όμως Τον εμπόδισε με επιμονή και έλεγε:
Και ο Ιησούς όταν βαπτίστηκε, βγήκε αμέσως από το νερό ( διότι δεν είχε καμία αμαρτία να εξομολογηθεί, ενώ οι άλλοι έμεναν μέσα στο νερό, όσον χρόνο διαρκούσε η εξομολόγησή τους).
Και να, άνοιξαν χάριν αυτού οι ουρανοί και είδε το Πνεύμα του Θεού να κατεβαίνει υπό την μορφή περιστεριού και να έρχεται πάνω σ’ Αυτόν. Και να, ακούστηκε από τους ουρανούς η φωνή του Θεού και Πατρός, ο οποίος έλεγε:
« Αυτός είναι ο Υιός μου ο αγαπημένος ( ο Μονογενής ως Θεός Υιός μου και ο απολύτως αναμάρτητος ως άνθρωπος) στον οποίο αναπαύομαι πλήρως, διότι πράττει το αρεστόν σε μένα».
Εορτολόγιο μηνός Ιανουαρίου
1.1.Περιτομή του Ιησού Χριστού, Βασιλείου του Μεγάλου
2.1.Σεραφείμ του Σάρωφ
5.1. προεόρτια των Φώτων
6.1. Τα Άγια Θεοφάνεια
7.1. Σύναξη Ιωάννου Προδρόμου
10.1. Γρηγορίου Νύσσης
11.1. Θεοδοσίου κοινοβιάρχου
17.1. Αντωνίου του Μεγαλου, Γεωργίου Νεομαρτ. Ιωαννίνων
18.1. Αθανασίου και Κυρίλλου, πατριαρχών Αλεξανδρείας
20.1. Ευθυμίου του Μεγάλου
25.1. Γρηγορίου Θεολόγου
27.1. Ανακομιδή λειψάνων Ιωάννου Χρυσοστόμου
28.1. Εφραίμ του Σύρου
30.1. Των Τριών Ιεραρχών
31.1.Αρσενίου οσίου του εν Πάρω
Θεοφάνεια σημαίνει φανέρωση, αποκάλυψη του Θεού. Κατά τη Βάπτιση του Ιησού Χριστού φανερώθηκε, αποκαλύφθηκε η Αγία Τριάδα: ακούστηκε η φωνή του Πατέρα, ο Υιός βαπτίστηκε, το Άγιο Πνεύμα κατέβηκε εν είδει περιστεράς και στάθηκε πάνω στον Υιό.
Τα κλαδιά των δένδρων κάτω και οι ρίζες πάνω..........
Το 1910 ένα δωδεκάχρονο αγόρι σένα μικρό χωριό της Ηπείρου, το Παλαιοσέλι Κονίτσης, ξημερώνοντας τα Θεοφάνεια (στις τέσσερις περίπου το πρωί) σηκώθηκε και βγήκε στην αυλή. Τα πάντα ήσαν σκεπασμένα από χιόνι και το κρύο πολύ δυνατό.
Τί το παράδοξο; Μήπως ή Εκκλησία μας αυτή την ήμερα δεν βεβαιώνει θριαμβευτικά: «Ό Ιορδάνης εστράφη εις τα οπίσω…»; Όταν το παιδί κάπως συνήλθε από την γλυκεία εκείνη έκπληξη, γύρισε, για να μπει μέσα στο σπίτι και είδε ότι όλα ήσαν πλέον φυσικά. Στράφηκε όμως αμέσως προς τα έξω… Και να, ή αύτη ανεστραμμένη φύσις… Ή ίδια προηγούμενη ακατάληπτη εικόνα σε μια γαληνόμορφη, παράξενη, αχνή και διάχυτη φωτοχυσία!… Δεν ήταν από το πάλλευκο χιόνι πού είχε καλύψει σε μεγάλο ύψος τα πάντα• ούτε από τον κατακάθαρο ουρανό με το πλήθος των αστέρων. Όχι ήταν κάτι άλλο, πού κυρίευσε τις αισθήσεις και την παιδική ψυχούλα αυτού του αγοριού. Ήταν μια πρωτόγνωρη γαληνόμορφη φωτοχυσία, τέτοια πού δεν ξανάζησε ποτέ μέχρι πού πέθανε ογδόντα τεσσάρων ετών. Και το δωδεκάχρονο εκείνο αγόρι, ήταν ό πατέρας μου.
Πόσες άραγε ψυχές αμόλυντες και αγνές θα έχουν δει το παραδοξώτατο αυτό γεγονός της ανε-στραμμένης φύσεως;Τις δύο -τρεις φορές πού μου διηγήθηκε ο πατέρας μου αυτό το γεγονός, με τις ίδιες πάντοτε λέξεις, ή φωνή του ήταν σιγανή, ταπεινή και από τα μάτια του έτρεχαν συνεχώς δά-κρυα, πού προκαλούσαν κατάνυξη και δέος!…
