"Χριστός ανέστη"

Αγίου Επιφανείου Κύπρου Η Κάθοδος του Κυρίου στον Άδη

Τι είναι αυτό που συμβαίνει σήμερα; Μεγάλη σιωπή είναι απλωμένη στη γη. Μεγάλη σιωπή και ηρεμία. Μεγάλη σιωπή γιατί κοιμάται ο Βασιλιάς. Η γη φοβήθηκε και ησύχασε επειδή ο Θεός με το σώμα κοιμήθηκε, και ανέστησε αυτούς που κοιμόνταν απ’ την αρχή των αιώνων. Ο Θεός με το σώμα πέθανε, και τρόμαξε ο Άδης. Ο Θεός για λίγο κοιμήθηκε, και ανέστησε αυτούς που βρίσκονταν στον Άδη.
Που είναι τώρα, οι πριν από λίγο ταραχές και οι φωνές και οι θόρυβοι, που ξεσηκώνατε, παράνομοι, εναντίον του Χριστού;

Που είναι οι συγκεντρώσεις σας και οι αντιρρήσεις σας, και οι φρουρές, και τα όπλα και τα δόρατα;

Που είναι οι βασιλείς και οι ιερείς κι' οι καταδικασμένοι δικαστές;

Που είναι οι λαμπάδες και τα μαχαίρια κι' οι άτακτες κραυγές;

Που είναι οι όχλοι και η λύσσα και η αδιάντροπη φρουρά;

Στ' αλήθεια χάθηκαν γιατί στ' αλήθεια αυτοί οι όχλοι έκαναν σχέδια ανόητα και μάταια. Έπεσαν με ορμή επάνω στον ακρογωνιαίο λίθο τον Χριστό, αλλά συντρίφθηκαν αυτοί οι ίδιοι. Χτύπησαν με δύναμη στη στερεά πέτρα, αλλά αυτοί τσακίστηκαν, και τα κύματα τους διαλύθηκαν στον αφρό. Χτύπησαν επάνω στο σκληρό αμόνι, και οι ίδιοι κομματιάστηκαν. Ύψωσαν επάνω στο ξύλο —του Σταυρού— την πέτρα της ζωής, κι' αυτή κατρακυλώντας τους θανάτωσε. Έδεσαν τον πανίσχυρο Σαμψών, δηλαδή τον Ήλιο Θεό, αλλά Αυτός αφού έλυσε τα παμπάλαια δεσμά εξόντωσε τους εχθρούς και τους παράνομους. Έδυσε ο Θεός, ο Ήλιος Χριστός κάτω απ’ τη γη, και βαθύ σκοτάδι έπεσε επάνω στους Ιουδαίους.
Σήμερα ήλθε η σωτηρία σ' αυτούς που βρίσκονται στη γη και σ' αυτούς που απ’ την αρχή των αιώνων βρίσκονται κάτω απ’ τη γη.

Σήμερα ήλθε η σωτηρία στον ορατό και αόρατο κόσμο. Είναι διπλή σήμερα η παρουσία του Δεσπότη, διπλή η σωτηρία, διπλή η φιλανθρωπία, διπλή η κατάβαση μαζί και συγκατάβαση, διπλή η επίσκεψη προς τους ανθρώπους. Κατεβαίνει ο Θεός από τον ουρανό στη γη κι' από τη γη στα καταχθόνια. Ανοίγονται οι πύλες του Άδη. Γεμίστε με αγαλλίαση εσείς που κοιμάσθε απ’ την αρχή των αιώνων, υποδεχτείτε το μέγα φως όσοι κάθεστε στο σκοτάδι και τη σκιά του θανάτου.

Έρχεται ο Δεσπότης ανάμεσα στους δούλους.

Έρχεται ο Θεός ανάμεσα στους νεκρούς.

Έρχεται η ζωή ανάμεσα στους νεκρούς.

Έρχεται ο αθώος ανάμεσα στους ενόχους.

Έρχεται το φως που δεν σβήνει ανάμεσα σ' αυτούς που βρίσκονται στο σκοτάδι.

Έρχεται ο ελευθερωτής ανάμεσα στους αιχμαλώτους.

Έρχεται Αυτός που βρίσκεται πιο πάνω από τους ουρανούς, μεταξύ αυτών που βρίσκονται κάτω απ’ τη γη.

Ήλθε ο Χριστός στη γη και πιστέψαμε. Κατέβηκε ο Χριστός στους νεκρούς, ας κατέβουμε μαζί Του κι' ας δούμε τα μυστήρια που έγιναν εκεί. Ας γνωρίσουμε Αυτόν που κρύφτηκε — στον Άδη— τα κρυμμένα κάτω απ’ τη γη θαυμάσια έργα Του. Ας μάθουμε πως έλαμψε το κήρυγμα και στους κατοίκους του Άδη.
Τι συνέβη λοιπόν; Κατεβαίνοντας ο Θεός στον Άδη σώζει όλους χωρίς εξαίρεση; Όχι βέβαια, αλλά κι' εκεί σώζει όσους πίστεψαν.

Χθες είδαμε το έργο της σωτηρίας, σήμερα την εκδήλωση της εξουσίας.

Χθες είδαμε την αδυναμία, σήμερα την κυριαρχία Του.

Χθες φάνηκαν τα σημάδια της ανθρώπινης φύσης Του, σήμερα της θεϊκής φύσης.

Χθες Τον ράπιζαν, σήμερα ραπίζει με την αστραπή της Θεότητος τον χώρο του Άδη. Χθες Του έβαζαν δεσμά, σήμερα Αυτός δένει τον τύραννο - διάβολο με άλυτα δεσμά.

Χθες καταδικαζόταν, σήμερα χαρίζει ελευθερία στους κατάδικους.

Χθες Τον περιγελούσαν οι υπηρέτες του Πιλάτου, σήμερα οι θυρωροί του Άδη όταν Τον είδαν γέμισαν φρίκη.
Άκουσε όμως τον υψηλό λόγο για το πάθος του Χριστού. Άκουσε και ύμνησε. Άκουσε και δόξασε. Άκουσε και κήρυξε τα μεγάλα θαύματα του Θεού. Πώς υποχωρεί ο νόμος, και Πώς ανθίζει η χάρη; Πώς παρέρχονται οι τύποι και Πώς διαβαίνουν οι σκιές; Πώς ο ήλιος γεμίζει την οικουμένη; Πώς αχρηστεύθηκε η Παλαιά Διαθήκη και Πώς επικυρώνεται η Καινή Διαθήκη; Πώς πέρασαν τα παλιά κι' άνθισαν τα καινούργια;
Δύο λαοί ήταν παρόντες στην Ιερουσαλήμ κατά τον χρόνο του πάθους του Χριστού. Ο Ιουδαϊκός μαζί με τον ειδωλολατρικό. Δύο βασιλείς, ο Πιλάτος και ο Ηρώδης. Δύο αρχιερείς, ο Άννας και ο Καϊάφας. Για να γιορτασθούν μαζί τα δύο Πάσχα, το Ιουδαϊκό που παύει και το Χριστιανικό που αρχίζει. Δύο θυσίες γίνονταν εκείνο το απόγευμα, επειδή πραγματοποιούνταν δύο σωτηρίες, εννοώ των ζωντανών και των νεκρών. Και ο μεν Ιουδαϊκός λαός έδενε τον αμνό για να τον θυσιάσει σφάζοντας τον, οι δε ειδωλολάτρες δέχονταν τον Θεό που σαρκώθηκε. Και ο μεν ένας ατένιζε τη σκιά, ο δε άλλος έτρεχε πρόθυμα στον Ήλιο Θεό. Και οι μεν Ιουδαίοι δένοντας τον Χριστό Τον έδιωχναν, οι δε ειδωλολάτρες Τον δέχονταν με προθυμία. Και οι μεν πρώτοι πρόσφεραν θυσία ζώου, οι δε δεύτεροι θυσία του Θεού που σαρκώθηκε. Άλλα, οι μεν Ιουδαίοι πρόσφεραν τη θυσία φέρνοντας στη μνήμη τους τη διάβαση τους από την Αίγυπτο, οι δε εθνικοί προανήγγελαν με αυτή τη λύτρωση από την πλάνη των ειδώλων.
Και όλα αυτά που συνέβαιναν; Στη Σιών, την πόλη του μεγάλου Βασιλιά στην οποία πραγματοποίησε τη σωτηρία στο κέντρο της γης, ο Ιησούς, ο Υιός του Θεού που έγινε γνωστός ανάμεσα σε δύο ζώα. Ανάμεσα στον Πατέρα και το Πνεύμα, των δύο ζωντανών Υπάρξεων. Αυτός είναι η ζωή, που προέρχεται από τη ζωή και χορηγεί τη ζωή, που γεννήθηκε μεταξύ Αγγέλων και ανθρώπων στη φάτνη. Και είναι ανάμεσα στους δύο λαούς ο ακρογωνιαίος λίθος —που τους ενώνει—. Είναι Αυτός που προφητεύθηκε μεταξύ του Νόμου και των Προφητών, και εμφανίστηκε στο όρος Θαβώρ μεταξύ του Μωυσή και του Ηλία. Κι' ανάμεσα στους δύο ληστές αναγνωρίσθηκε ως Θεός από τον ευγνώμονα ληστή. Και ανάμεσα από την παρούσα και τη μέλλουσα ζωή κάθεται ως κριτής. Και σήμερα ανάμεσα σε ζωντανούς και νεκρούς χαρίζει διπλή ζωή και σωτηρία.

Λέω πάλι διπλή ζωή διπλή γέννηση μαζί και αναγέννηση, και άκουσε τα γεγονότα της διπλής γεννήσεως του Χριστού και χειροκρότησε τα θαύματα.

Άγγελος ευαγγελίσθηκε στη Μαρία τη γέννηση του Χριστού ως ανθρώπου, και Άγγελος ευαγγελίσθηκε στη Μαγδαληνή Μαρία τη φοβερή ανάσταση από τον τάφο.

Νύχτα γεννιέται ο Χριστός στη Βηθλεέμ και πάλι νύχτα ξαναγεννιέται στη Σιών από τον τάφο.

Με σπάργανα καταδέχεται να τυλιχθεί στη γέννηση, με σπάργανα και στην ταφή ξανατυλίγεται.

Δέχεται σμύρνα όταν γεννήθηκε, σμύρνα και αλόη στην ταφή καταδέχεται.

Εκεί άνδρας της Μαρίας ονομάζεται αυτός που δεν είναι άνδρας της, και εδώ ο Ιωσήφ που είναι απ’ την Αριμαθαία αναδεικνύεται ο κηδευτής της ζωής μας.

Στη Βηθλεέμ και σε φάτνη ο τόπος της γεννήσεως, αλλά και στον τάφο σαν σε φάτνη ο τόπος της αναστάσεως.

Πρώτοι από όλους οι ποιμένες ευαγγελίζονται τη γέννηση του Χριστού, αλλά και πρώτοι από όλους ποιμένες του Χριστού οι μαθητές ευαγγελίσθηκαν την αναγέννηση του Χριστού από τους νεκρούς.

Εκεί φώναξε το "χαίρε" ο Άγγελος προς την Παρθένο, και εδώ το "χαίρετε" ανέκραξε προς τις γυναίκες ο Άγγελος της μεγάλης αποφάσεως του Θεού, ο Χριστός.

Στην πρώτη γέννηση ο Χριστός μετά από σαράντα ημέρες μπήκε στην επίγεια Ιερουσαλήμ, στον ναό, και πρόσφερε ως πρωτότοκος στον Θεό ένα ζευγάρι τρυγόνια, αλλά και στην ανάσταση από τους νεκρούς ο Χριστός, μετά από σαράντα ημέρες, ανέβηκε στην ουράνια Ιερουσαλήμ, απ’ όπου δεν είχε αποχωρισθεί ως Θεός, στα πραγματικά Άγια των Αγίων ως άφθαρτος πρωτότοκος από τους νεκρούς, και πρόσφερε στον Θεό και Πατέρα σαν δυο πάναγνα τρυγόνια, την ψυχή και τη σάρκα τη δική μας.

Και εκεί τον υποδέχτηκε σαν άλλος Συμεών, ο Παλαιός των ημερών Θεός και Πατέρας, στους κόλπους Του, σαν σε αγκάλες, με απερίγραπτο τρόπο.

Και εάν αυτά τα ακούς σαν μύθους και όχι με πίστη, σε κατηγορούν οι απαραβίαστες σφραγίδες του Δεσποτικού της αναγεννήσεως του Χριστού μνήματος. Διότι, όπως ο Χριστός γεννήθηκε από Παρθένο, αφήνοντας σφραγισμένες τις κλειδαριές της παρθενίας, που εκ φύσεως είναι κλειστές και τις ανοίγει η μητρότητα, έτσι ακριβώς πραγματοποιήθηκε η αναγέννηση του Χριστού από τον τάφο, χωρίς να ανοίξουν οι σφραγίδες του.

Αγίου Επιφανείου Κύπρου
Η Κάθοδος του Κυρίου στον Άδη

ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ

Ανεβαίνοντας ο Κύριος στα Ιεροσόλυμα δύο μέρες πριν το Πάσχα ,επισκέφθηκε τον Σίμωνα τον λεπρό,ο οποίος τον είχε προσκαλέσει για δείπνο στο σπίτι του.
Εκεί τον πλησίασε μια γυναίκα πόρνη ,που είχε μαζί της μύρο πολύτιμο.Αυτό το πολύτιμο μύρο το έχυσε η γυναίκα στο κεφάλι του Κυρίου ,για να τον μυρώσει.

Γιατί όμως ήρθε η γυναίκα αυτή στο σπίτι του λεπρού για να αλείψει τον Κύριο με το πολύτιμο μύρο;Ήρθε γιατί είδε τον Σωτήρα Χριστό να έρχεται στους αμαρτωλούς και μάλιστα να μπαίνει και στο σπίτι του λεπρού,το οποίο εξαιτίας αυτης της αρρώστιας λογαριαζόταν από τους υπόλοιπους ανθρώπους ακάθαρτο και απαγορευμένο.Σκέφθηκε λοιπόν η γυναίκα ,ότι όπως εκείνου την λέπρα υπέμεινε έτσι θα ανεχθεί και την δικιά της αρρώστια ,την αρρώστια της ψυχής της ,την αμαρτία της δηλαδή και θα την γιατρέψει.

Καθόταν λοιπόν ο Κύριος στο δείπνο ,που του είχε ετοιμάσει ο Σίμωνας και να έρχεται μια γυναίκα.Χωρίς τίποτε να σκεφθεί ,χωρίς κανέναν να ντραπεί χωρίς να φοβηθεί μήπως την διώξουν, αφού ήταν πόρνη, χωρίς να σκεφθεί τις κατηγόριες πού θα ακουγε από τους υπηρέτες,μπαίνει στο σπίτι έχοντας μπροστά στα μάτια της μόνο τον Σωτήρα Χριστό.¨Αλλη σκέψη δεν είχε .
“ Τόσα χρονια άρεσα στούς ανθρώπους και ζούσα μέσα στην μισητή αμαρτία τώρα πρέπει να αρέσω στο Θεό μου τον ¨Αγιο ,πρέπει με ψυχή καθαρή και πίστη να καθαρισθώ από Αυτόν."
Και έτρεξε να αγοράσει μύρο πολύτιμο.

Πηγαίνει λοιπόν στον μυρεψό,αυτον που πουλούσε το μύρο, και του λέει: “Δως μου μύρο εκλεκτό,βασιλικό ,τίμιο,γιατί εκείνος που θα του το προσφέρω είναι σπουδαιότερος από όλους”
Αποκρίνεται ο μυρεψός που την παρεξήγησε και της λέει:”Σε ποιόν αγαπητικό θα προσφέρεις τόσο ακριβό μύρο;”
Και η γυναίκα του απαντάει:”Φοβήσου ,άνθρωπε τον Θεό και δως μου το μύρο για να φτάσω γρήγορα εκεί που θέλω.Σε εξορκίζω δως μου το αγγείο με το μύρο και πάρε όση πληρωμή θέλεις και άσε με να τρέξω γρήγορα κοντά Του”
Λέει πάλι ο μυρεψός:”Βλέπω γυναίκα πόσα χρήματα δίνεις και θαυμάζω.Τόσο πολύ λοιπόν τον αγαπάς;”
Και απαντάει η πόρνη:”Δεν βλέπεις πώς καίγεται η καρδιά μου; Γιατί με βασανίζεις.Φοβάμαι μήπως δεν τον προλάβω και άλλον γιατρό τέτοιον δεν θα βρώ.Μόλις τον αντίκρυσα,αμέσως η ψυχή μου σκλαβώθηκε και έγινα αιχμάλωτη της αμόλυντης μορφής Του.,γιατί είδα με τα μάτια μου γιατριές φοβερές και θαύματα ,είδα την πολλή Του αγάπη.Δέχεται τους αμαρτωλούς,πλησιάζει τους τελώνες,συναναστρέφεται με λεπρούς,ασεβείς δεν τους διώχνει.Μα πάνω απ'όλα είδα να ανασταίνει νεκρούς,να διώχνει τους δαίμονες και όλα αυτά να τα κάνει μόνο με ένα Του λόγο.Μόλις λοιπόν τα είδα όλα αυτά, τρόμαξα και είπα τί θέλω και ζώ εγώ η δυστυχισμένη και δεν πάω κοντά Του;Η αμαρτία μου είναι πολλή και μεγάλη,λοιπόν μην αμελείς.Μόνο με το λόγο Του γιατρεύει,συγχωρεί αμαρτίες.Εγώ πιστεύω ότι Αυτός είναι ο Θεός.Αυτόν τον Γιατρό έψαχνα για την άρρωστη ψυχή μου και άλλον τέτοιον δεν θα βρώ ποτέ ξανά.Γι'αυτό μη με καθυστερείς άνθρωπε,τρέχω στον καλό συγχωρητή για να σχίσει το χειρόγραφο των αμαρτιών μου.Ξέρω οτι αμάρτησα αμέτρητα,αλλά πέφτω μπροστά στο πλήθος της ευσπλαχνίας Του.Ξέρω πραγματικά,ότι και μόνο να Τον πλησιάσω ,αμέσως θα με αγιάσει και θα με καθαρίσει από όλες μου τις Αμαρτίες.Γιατί είναι ουράνιος και αμόλυντος ,είναι Χριστός ο Θεός.Μην με εμποδίζεις λοιπόν .Δως μου το μύρο να τρέξω.”
Και ο μυρεψός απάντησε:” Μεγαλο πράγμα μου είπες γυναίκα και σε ευχαριστώ.Θέλω όμως να σε προειδοποιήσω : Ξέρεις ότι οι Φαρισαίοι είναι φθονεροί και πονηροί.Αν λοιπόν σε δούν να πηγαίνεις εκεί θα σου κλείσουν την πόρτα ,θα θελήσουν να σε διώξουν,θα σε βρίζουν.Εσύ όμως μη φοβηθείς.Κάνε την καρδιά σου δυνατή σαν πέτρα για να σώσεις την ψυχή σου.Πήγαινε με θάρρος,και με πολύ ταπείνωση.Σου δίνω μύρο βασιλικό,τίμιο εκλεκτό άξιο του Σωτήρος. Άλλο μύρο για Εκείνον δεν βρίσκω.”
Παίρνει λοιπον η γυναίκα το μύρο και με χαρά τρέχει και έλεγε με τον νου της : “Αχ και να έβρισκα την πόρτα ανοιχτή για να τρέξω να αγκαλιάσω τα πόδια του Αγίου Γιατρού και να μην τα αφήσω παρά μόνο αφού με συγχωρέσει; Να προσευχηθώ στον Κύριο,που γνωρίζει τα κρύφια όλων πριν ακόμα τον πλησιάσουν,όπως γνωρίζει και γιατί τον πλησιάζουν.Ως Θεός που είναι βλέπει τον λογισμό της καρδιάς μου και γνωρίζει γιατί έγω αγόρασα το μύρο.Το γνωρίζεις Κύριε, για να έρθω στα ¨Αγια πόδια Σου και να σωθώ.Γνωρίζω ότι είσαι Θεός Αγιος και με τη δική Σου ευσπλαχνία σώζεις όλους.Και μόνο που Σε είδα πίστεψα, ότι τα πάντα μπορείς να κάνεις.Χάρισε μου αυτό Σωτήρ,να έρθω εκεί που κάθεσαι χωρίς κανένα εμπόδιο στο δρόμο μου.”
Αυτά έλεγε μέσα της η γυναίκα και έφθασε στο σπίτι του Σίμωνα.Βρήκε την πόρτα ανοιχτή και μπήκε μέσα και πλησίασε τον Χριστό.Άγγιξε το κεφάλι Του και έχυσε πάνω Του το μύρο.Όλο το σπίτι γέμισε από την ευωδία του μύρου.Έσκυψε το κεφάλι της και την καρδιά της στα πόδια Του,και τα φιλούσε με στεναγμούς και δάκρυα και τα καταφιλούσε με πόθο πολύ και μεγάλη χαρά.Και τα σκούπιζε με τα μαλλιά της και έλεγε:”Συ γνωρίζεις Κύριε μου γιατί τόλμησα να το κάνω αυτό.Όχι γιατί δεν γνώριζα τις αμαρτίες μου τόλμησα να Σε πλησιάσω ,αλλά γιατί θέλω να σωθώ έπεσα στα άγια πόδια Σου.Δέξου Χριστέ τις πηγές των δακρύων μου,την τόλμη μου πάρτην για παρακάλι και την αναισχυντία μου για προσευχή.Πρόβατο είμαι της ποίμνης Σου χαμένο.Περιστέρι είμαι φιλάνθρωπε που αρπάχθηκε από κακό γεράκι.Διάλυσε το χρέος των αμαρτιών μου ,όπως εγώ έλυσα τις πλεξούδες από τα μαλλιά μου .Ξέρεις το πλήθος των αμαρτιών μου ,μη με αποδιώξεις την πόρνη, Εσύ ,που γεννήθηκες από Παρθένα.Μη πάρεις το βλέμμα Σου από τα δάκρυα μου ,Εσύ που είσαι η Χαρά των Αγγέλων.Δέξου Δέσποτα τους στεναγμούς της καρδιάς μου.Δέξε με μετανοούσα ,δως μου συγχώρηση αμαρτιών και σώσε με.”
Μόλις οι μαθητές είδαν ότι χύθηκε το πολύτιμο μύρο ειπαν μεταξύ τους:” Κρίμα τόσο μύρο,που έχυσε άδικα.Αν το πουλούσαμε θα μπορούσαμε να βγάλουμε αρκετά χρήμα τα για να τα δώσουμε στους φτωχούς”
Και ο Κύριος που κατάλαβε τί σκέφτηκαν τους είπε:”Γιατί σκανδαλίζεσθε ;Τους φτωχούς πάντοτε θα τους έχετε δίπλα σας ,εμένα όμως όχι.Το μύρο η γυναίκα αυτή το έχυσε για τον ενταφιασμό μου.Αλλά αληθινά σας λέω: όπου κηρυχθεί το Ευαγγέλιο τούτο θα ειπωθεί και αυτό,το οποίο έκανε αυτή η γυναίκα για να τη θυμούνται όλοι.”
Ακόμη και ο Σίμων ο Φαρισαίος που προσκάλεσε τον Ιησού στο σπίτι του σκανδαλίσθηκε και σκέφθηκε:”Εγώ νόμιζα ότι είναι προφήτης και θα καταλάβαινε ποιά είναι αυτή η γυναίκα που τον πλησίασε.”
Και ο Κύριος που τον είδε ταραγμένο του είπε:” Σίμωνα ,εσύ πού με προσκάλεσες σπίτι σου ,θέλω να μου πείς τη γνώμη σου: Ήταν δύο οφειλέτες.Ο ένας χρωστούσε στον δανειστή του 500 νομίσματα και ο άλλος χρωστούσε 50.Δεν είχαν ομώς χρήματα να ξεπληρώσουν το δάνειο .Τότε ο δανειστής τους έδειξε εμπιστοσύνη ,σχίζει το χρεωστικό και τους τα χαρίζει.Πες μου ,ποιός από τους δυό οφειλέτες είναι δίκαιο να αγαπήσει τον δανειστή του περισσότερο;” Αποκρίνεται ο Φαρισαίος “ Αυτός πρέπει να τον αγαπήσει περισσότερο ,που του χρωστούσε περισσότερα.”
Και λέει ο Κύριος:” Δίκαια εκρινες.Άκουσε λοιπόν: βλέπεις αυτη τη γυναίκα;Χρωστούσε περισσότερο από σένα και πρόσφερε το δώρο της και με αγάπησε περισσότερο επειδή την συγχώρησα.Αλλά εσύ ,ήρθα στο σπίτι σου και ούτε νερό για τα πόδια μου μου έφερες όπως συνηθίζεται για τους φιλοξενούμενους,ενώ αυτή 'εχυσε βρύσες δακρύων στα πόδια μου για να με ευχαριστήσει.Φίλημα δεν μου έδωσες ενω αυτή καταφιλούσε ώρα πολλή τα πόδια μου.Με λάδι δεν άλειψες το κεφάλι μου,ενώ εκείνη άλειψε με μύρο το σώμα μου.Για αυτην της την ευχαριστία σου λέω, ότι καλώς έλαβε την συγχώρηση των πολλών της αμαρτιών.”

Τί πίστη; Τί εξομολόγηση: Ποιός από εμάς άραγε έχει ποτέ εξομολογηθεί έτσι τις αμαρτίες του;
Εκείνη αμαρτωλή ,με μόνο την θερμή μετάνοια ,την αγάπη και την ταπείνωση έλαβε την άφεση των αμαρτιών και από την άλλη ο προδότης μαθητής.Εκείνη έχυνε το μύρο και εκείνος έτρεχε να πουλήσει τον ατίμητο.Εκείνη γνώριζε τον Δεσπότη,εκείνος χωριζόταν από τον Δεσπότη.Εκείνη ελευθερωνόταν και εκείνος γινόταν δούλος του εχθρού.Πόσο κακό πράγμα είναι η ραθυμία!
Πόσο σπουδαία είναι η μετάνοια.Αυτήν την μετάνοια χάρισαι μου Σωτήρ, Εσύ που έπαθες για μας και σώσε μας.”

Ο Σεβ.Μητροπολίτης μας κ.Σεραφείμ στη γιορτή του ναού.(Εσπερινός Παμ.Ταξιαρχών)

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Σεραφείμ σε Προηγιασμένη Θεία Λειτουργία στο ναό μας.
Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ.Σεραφείμ

Στον εορτασμό του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου
Στην πρώτη του έτους

Ο πατήρ Γεώργιος

Με την επιτροπή του ναού

Με νέους του χωριού
Από τον επιτάφιο

Τϊμιος Σταυρός και Λείψανα Αγίων

Άγιοι ,των οποίων τεμάχιο των ιερών λειψάνων τους φυλάσσεται στον Ιερό Ναό μας:

1.Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος (27 Ιανουαρίου)


Απολυτίκιο Ήχος πλ. Δ΄

Η του στόματός σου καθάπερ πυρσός εκλάμψασα χάρις την οικουμένην εφώτισεν,αφιλαργυρίας τω κόσμω θυσαυρούς εναπέθετο,το ύψος ημίν της ταπεινοφροσύνης υπέδειξεν'αλλά σοις λόγοις παιδεύων,πάτερ Ιωάννη Χρυσόστομε,πρέσβευε τω Λόγω Χριστώ τω Θεώ σωθήναι τας ψυχάς ημών .

2. Άγιος Λάζαρος ο Δίκαιος

Απολυτίκιο Ήχος Α΄

Την κοινήν Ανάστασιν προ του Σου Πάθους πιστούμενος,εκ νεκρών ήγειρας τον Λάζαρον ,Χριστέ ο Θεός ' όθεν και ημείς , ως οι παίδες , τα της νίκης σύμβολα φέροντες , Σοί τω νικητή του θανάτου βοώμεν' Ωσαννά εν τοις υψίστοις ,ευλογημένος ο ερχόμενος ,εν ονόματι Κυρίου.
3. Αγία Παρασκευή οσιομάρτυς (26 Ιουλίου)

Απολυτίκιο

Την σπουδήν σου τη κλήσει κατάλληλον ,εργασαμένη φερώνυμε,την ομώνυμόν σου πίστιν εις κατοικίαν κεκλήρωσαι ,Παρασκευή αθληφόρε ' όθεν προχέεις ιάματα και πρεσβεύεις υπέρ των ψυχών ημών.

4. Άγιος Χαράλαμπος ιερομάρτυς (10 Φεβρουαρίου)

Απολυτίκιο Ήχος Δ΄

Ως στύλος ακλόνητος της εκκλησίας Χριστού και λύχνος αείφωτος της οικουμένης σοφέ,εδείχθης Χαράλαμπε.Έλαμψας εν τω κόσμω,δια του μαρτυρίου,έλυσας των ειδώλων την σκοτόμαιναν ,μάκαρ.Διό εν παρρησία Χριστώ πρέσβευε σωθήναι ημάς.

5. Άγιος Αρσένιος ο Καππαδόκης (10 Νοεμβρίου)

Απολυτίκιο Ήχος Γ΄

Βίον ένθεον ,καλώς ανύσας,σκεύος τίμιον του Παρακλήτου,ανεδείχθης θεοφόρε Αρσένιε και των θαυμάτων την χάριν δεξάμενος,πάσι παρέχεις ταχείαν βοήθειαν,πάτερ όσιε ,Χριστόν τον Θεόν ικέτευε,δωρήσασθε ημίν το μέγα έλεος.

6. Άγιος Γεώργιος Τροπαιοφόρος (23 Απριλίου)

Απολυτίκιο Ήχος Δ΄

Ως των αιχμαλώτων ελευθερωτής και των πτωχών υπερασπιστής ,ασθενούντων ιατρός ,βασιλέων υπέρμαχος,τροπαιοφόρε , μεγαλομάρτυς Γεώργιε,πρέσβευε Χριστώ τω Θεώ σωθήναι τας ψυχάς ημών.

7. Άγιος Δημήτριος ο μεγαλομάρτυς (26 Οκτωβρίου)

Απολυτίκιο Ήχος Γ΄

Μέγα εύρατο εν τοις κινδύνοις σε υπέρμαχο η οικουμένη,αθλοφόρε τα έθνη τροπούμενον . Ως ουν Λυαίου καθείλες την δύναμιν εν τω σταδίω θαρρύνας τον Νέστορα ,ούτως, Άγιε μεγαλομάρτυς Δημήτριε ,Χριστόν τον Θεόν ικέτευε δωρήσασθε ημίν το μέγα έλεος.

8. Άγιος Στέφανος ο πρωτομάρτυς (27 Δεκεμβρίου)

Απολυτίκιο

Βασίλειον διάδημα εστέφθη ση κορυφή ,εξ άθλων ων υπέμεινας υπέρ Χριστού του Θεού,μαρτύρων πρωτόαθλε . Συ γαρ των Ιουδαίων απελέγξας μανίαν ,είδες σου τον Σωτήρα του Πατρός δεξιόθεν.Αυτόν ουν εκδυσώπει αεί υπέρ των ψυχών ημών.

9. Άγιοι Ραφαήλ,Νικόλαος και Ειρήνη (Τρίτη της Διακαινησίμου)

Απολυτίκιο

Εν Λέσβω αθλήσαντες υπέρ Χριστού του Θεού,αυτή ηγιάσατε τη των λειψάνων ημών ευρέσει μακάριοι.'Οθεν υμάς τιμώμεν ,Ραφαήλ θεοφόρε,άμα συν Νικολάω και παρθένω Ειρήνη,ως θείους ημών προστάτας και πρέσβεις προς Κύριον.

10. Άγιος Παρθένιος επίσκοπος Λαμψάκου (7 Φεβρουαρίου)

Απολυτίκιο Ήχος Δ΄ Ταχύ προκατάλαβε

Αμέμπτως εβίωσας,εν ταπεινώσει πολλή,Παρθένιε όσιε και θείκων δωρεών, αξίως μετέσχηκας.Όθεν σου την αγίαν ,προσπτυσσόμενοι κάραν, λαμβάνομεν θεραπείας ,και ψυχών σωτηρίαν διο σε ιεράρχα ,ύμνοις γεραίρομεν.

11. Άγιος Γεώργιος ο νεομάρτυς Ιωαννίνων (17 Ιανουαρίου)

Απολυτίκιο Ήχος πλ.α΄ Τον συνάναρχον Λόγον

Τον πανεύφημον μάρτυν Χριστού Γεώργιον,Ιωαννίνων το κλέος και πολιούχον λαμπρόν,εν ωδαίς πνευματικαίς ανευφημήσωμεν, ότι ενήθλησε στερρώς και κατήνεγκεν εχθρόν,του Πνεύματος τη δυνάμει και νυν απαύστως πρεσβεύει,ελεηθήναι τας ψυχάς ημών.

12. Άγιος Λουκάς ο ιατρός επίσκοπος Συμφερουπόλεως ( 11 Ιουνίου)

Απολυτίκιο Ήχος πλ.α΄ Τον συνάναρχον Λόγον

Ιατρόν και ποιμένα Λουκάν τιμήσωμεν,Συμφερουπόλεως ποίμνης Αρχιερέα λαμπρόν, τον βαστάσαντα Χριστού τα θεία στίγματα,τας εξορίας ,τα δεινά,εγκλεισμούς εν φυλακαίς,τας θλίψεις και τα ονείδη,τον επ'εσχάτων φανέντα,εν τη Ρωσία Άγιον.

13. Αγία Αικατερίνα η πάνσοφος και μεγαλομάρτυς (25 Νοεμβρίου)

Απολυτίκιο Ήχος πλ.α΄Τον συνάναρχον Λόγον

Την πανεύφημον νύμφην Χριστού υμνήσωμεν ,Αικατερίναν την θείαν και πολιούχον Σινά,την βοήθειαν ημών και αντίληψιν ,ότι εφίμωσε λαμπρώς τους κομψούς των ασεβών του Πνεύματος τη δυνάμει και νυν ως Μάρτυς Κυρίου αιτείται πάσι το μέγα έλεος.

14. Των υπό Ηρώδου αναιρεθέντων 14.000 αγίων νηπίων (29 Δεκεμβρίου)

Απολυτίκιο Ήχος α΄ Τον τάφον Σου Σωτήρ

Ως θύματα δεκτά,ως νεόδρεπτα ρόδα,και θεία απαρχή,και νεόθυτοι άρνες,Χριστώ τω ώσπερ νήπιον,γεννηθέντι προσήχθητε,αγνά Νήπια,την του Ηρώδου κακίαν,στηλιτεύοντα,και δυσωπούντα απαύστως,υπέρ των ψυχών ημών.

15. Άγιοι Πρόβος ,Τάραχος,Ανδρόνικος μάρτυρες (12 Οκτωβρίου)

Απολυτίκιο Ήχος γ΄Την ωραιότητα

Ισχύν την άμαχον,περιζωσάμενοι,κατεπαλαίσατε,εχθρών τας φάλαγγας,και εδοξάσατε Χριστόν,αθλήσεως της αγώσι,Πρόβε παναοίδιμε,ο προβάς προς τα κρείττονα,ένδοξε Ανδρόνικε,Εκκλησίας εκνίκημα ,και Τάραχε πιστών η γαλήνη' ο τρισαυγής μαρτύρων δήμος.

16. Άγιος Αρσένιος ο νέος ο εν Πάρω ( 31 Ιανουαρίου)

17. Άγιοι χοζεβίτες και σαββαίτες πατέρες

18.Άγιος Ελευθέριος ιερομάρτυς ( 15 Δεκεμβρίου)

Απολυτίκιον

Ιερέων ποδήρη κατακοσμούμενος,και ιαμάτων τοις ρείθροις επισταζόμενος,τω Δεσπότη σου Χριστώ μάκαρ ανέδραμες ,Ελευθέριε σοφέ ,καθαιρέτα του σατάν.Διο μη παύση πρεσβεύων,υπέρ των πίστει τιμώντων την μακαρίαν σου άθλησιν.

Κάθε ευλαβής προσκυνητής του Ναού έχει την δυνατότητα ,με την ευλογία του Θεού, να προσκυνήσει τα ιερά αυτά λείψανα των Αγίων .

Στον Ιερό Ναό φυλάσσεται επίσης και ένα μικρό τεμάχιο του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού του Κυρίου μας.

Απολυτίκιο Ήχος α΄

Σώσον Κύριε τον λαόν Σου και ευλόγησον την κληρονομίαν Σου ,νίκας τοις βασιλεύσι κατά βαρβάρων δωρούμενος και το Σόν φυλάττων δια του Σταυρού Σου πολίτευμα.

Κάθε μέρα αμαρτάνω με όλους τους τρόπους. Μέ όλους τους τρόπους καρφώνω τους ήλους στο Σταυρωμένο Χριστό μου, ο άθλιος. Κι όταν λυγίζω κουρασμένος απ' τις αμαρτίες μου," Χριστέ μου",φωνάζω"σώσον με". Και 'κείνος αμέσως, μ'αγκαλιάζει και με σηκώνει......... "Τίς Θεός Μέγας ως ο Θεός ημών".

Δος μου καρδιά να Σε διαλογίζεται, ψυχή να Σε αγαπά,σκέψη να Σ' αναπολεί,νου να Σε καταλαβαίνει,λόγο που αδιάσπαστα σε Σένα,το ακρότατο αγαθό,να ' ναι προσκολλημένος,

και ν ' αγαπά σοφά Εσέ,την απειρόσοφη αγάπη. (μονολόγια ιερού Αυγουστίνου)

Θαύματα και εμφανίσεις των Αγίων Αρχαγγέλων

Η πόρνη που έγινε αγία

Όταν βασίλευε ο Τραίανός (42-117) ζούσε στην Ηλιούπολη της Φοινίκης μια κόρη ,η Ευδοκία,τόσο ωραία,ώστε κανείς ζωγράφος δεν μπορούσε να αποδώσει αντάξια την ομορφιά της.

Συχνά όμως η ομορφιά δεν συμπορεύεται με την σωφροσύνη.Έτσι και η Ευδοκία κάποτε παραστράτησε και άνοιξε ένα σπίτι της αμαρτίας.Μέσα σε λίγα χρόνια είχε γίνει πάμπλουτη με την άσωτη ζωή της.Ο Θεός όμως εργαζόταν για να οικονομήσει την σωτηρία της.

Κάποιος μοναχός ,περαστικός από την Ηλιούπολη,έμεινε δίπλα στο σπίτι της.Τη νύχτα διάβαζε μεγαλόφωνα από ένα βιβλίο για την φοβερή κρίση,την κόλαση των αμαρτωλών και την ανταπόδοση.Η Ευδοκία ,που έτυχε να αγρυπνεί,τ'ακουσε όλα και έφριξε.

Όταν ξημέρωσε, κάλεσε τον μοναχό με διάθεση μετανοίας, και εκείνος της υπέδειξε πώς να μετανοήσει.

Ανάμεσα στ'άλλα της είπε να κλέιστεί μια βδομάδα στο δωμάτιό της, και κεί να νηστεύει και να προσεύχεται με δάκρυα για τη σωτηρία της.

Όλες εκείνες τις μέρες η Ευδοκία προσευχόταν κλαίγοντας.Και την τελευταία νύχτα, βλέπει ξαφνικά έναν αστραπόμορφο νέο,μέσα σε άπλετο φως,να την αρπάζει απ'το χέρι και να την ανεβάζει στον ουρανό.

Εκεί την υποδέχτηκαν με χαρά αναρίθμητοι λευκοφόροι άνδρες,ενώ έξω από την πύλη ένας μαύρος γίγαντας έτριζε τα δόντια του και ξεφώνιζε:

" Με αδικείς , Αρχιστράτηγε! Εγώ για μια μικρή παρακοή εξορίστηκα από τον παράδεισο,και θα σωθεί αυτή ,που μόλυνε τόσους ανθρώπους;"

" Έτσι ευδόκησε ο Θεός γι'αυτούς ,που μετανοούν",ακούστηκε μια γλυκειά φωνή.

Ύστερα απευθύνθηκε στον οδηγό της:

" Πάρτην , Μιχαήλ , πήγαινέ την στο σπίτι της,να αγωνιστεί και εγώ θα συχωρέσω τις αμαρτίες της."

Μόλις επέστρεψε η Ευδοκία ρώτησε τον οδηγό της:

" Φανέρωσέ μου , κύριε , ποιός είσαι;"

" Είμαι ο πρωτάγγελος του Θεού.Εγώ υποδέχομαι τους μετανοημένους αμαρτωλούς και τους οδηγώ στην αιώνια ζωή.Εκεί κάνουν μεγάλη χαρά οι Άγγελοι για τον καθένα από αυτούς. Ειρήνευε λοιπόν,δούλη του Θεού Ευδοκία , κι έχε θάρρος."

Αυτά της είπε ο Αρχάγγελος,τη σταύρωσε τρείς φορές και πέταξε στον ουρανό.

Μετά τη θε΄ι΄κή εκείνη οπτασία η Ευδοκία βαπτίστηκε στο όνομα της Αγίας Τριάδος , μοίρασε τα αμύθητα πλούτη της στους φτωχούς - χρυσό ,μαργαριτάρια,πολύτιμα πετράδια ,αργυρά σκεύη ,στολίδια,μεταξωτά ,χρυσο΄υ΄φαντα,χωράφια,αμπέλια ,νομίσματα-και αφιερώθηκε ολοκληρωτικά στον αγαπημένο της Κύριο.

Αργότερα τη συλλαμβάνουν οι στρατιώτες του ηγεμόνα και την οδηγούν στο μαρτύριο.Στο δρόμο προπορεύεται με μια λαμπάδα και της φέγγει ο φύλακας Άγγελός της,αόρατος από τους συνοδούς της.

Κι όταν ο ηγεμόνας πρόσταξε να της βγάλουν τα ρούχα και να την κρεμάσουν,κάποιος στρατιώτης είδε ένα νέο αστραπόμορφο,ντυμένο στα λευκά,που συζητούσε με την Αγία και τη σκέπαζε μ'ενα λεπτό ύφασμα,για να μη φαίνεται η γύμνωσή της.

Κι αφού υπέμεινε πολλά μαρτύρια ,κι έκανε με τη δύναμη του Χριστού θαυμαστά σημεία,έκλινε τον αυχένα στο σπαθί του δημίου και τελείωσε έτσι το δρόμο του μαρτυρίου της.

Παρακλητικός Κανόνας στους Παμμέγιστους Ταξιάρχες



Ευλογήσαντος του Ιερέως.

Ψαλμός ρμβ΄ (142)

Κύριε εισάκουσον της προσευχής μου, ενώτισαι την δέησιν μου εν τη αληθεία σου, εισάκουσον μου εν τη δικαιοσύνην σου. Και μη εισέλθεις εις κρίσιν μετά του δούλου σου, ότι ου δικαιωθήσεται ενώπιόν σου πας ζών. Ότι κατεδίωξεν ο εχθρός την ψυχήν μου, εταπείνωσεν εις γην την ζωήν μου. Εκάθισεν με εν σκοτεινοίς ως νεκρούς αιώνος, και ηκηδίασεν επ'εμέ το πνεύμα μου, εν εμοί εταράχθη η καρδίαν μου. Εμνήσθην ημερών αρχαίων, εμελέτησα εν πάσι τοις έργοις σου, εν ποιήμασι των χειρών σου εμελέτον. Διαπέτασα προς σε τας χείρας μου, η ψυχή μου ως γή άνυδρός σοι.
Ταχύ εισάκουσον μου, Κύριε, εξέλιπε το πνεύμα μου. Μη αποστρέψεις το πρόσωπόν σου απ΄εμού, και ομοιωθήσομαι τοις καταβαίνουσιν εις λάκκον. Ακουστόν ποίησον μοι το πρωί το έλεός σου, ότι επί σοι ήλπισα. Γνωρισόν μοι Κύριε, οδόν εν ή πορεύσομαι, ότι προς σε ήρα την ψυχήν μου. Εξελού με εκ των εχθρών μου Κύριε, προς σε κατέφυγον, δίδαξόν με του ποιείν το θέλημά σου, ότι συ εί ο Θεός μου. Το Πνεύμα σου το αγαθόν οδηγήσει με εν γή ευθεία, ένεκεν του ονόματος σου, Κύριε, ζήσεις με. Εν τη δικαιοσύνην σου εξάξεις εκ θλίψεως την ψυχήν μου, και εν τω ελέει σου εξολοθρεύσεις τους εχθρούς μου. Και απολείς πάντας τους θλίβοντας την ψυχήν μου, ότι εγώ δούλος σου ειμί.

Είτα τα παρόντα Τροπάρια.


Θεός Κύριος και επέφανεν ημίν , ευλογημένος ο ερχόμενος έν ονόματι Κυρίου.
(Τετράκις)


Ήχος δ' ( ο υψωθείς εν τω Σταυρώ)

Τους Πρωτοστάτας Ουσιών των αύλων, και καταυγάζοντας φωτί πάσαν Κτίσιν, της Τρισηλίου δόξης και Θεότητος, άπαντες τιμήσωμεν, Αρχαγγέλους τους θείους, προς αυτούς κραυγάζοντες, εν ψυχή τεθλιμμένη, ώ Ταξιάρχαι αύλων Ουσιών, πάσης ημάς περιστάσεως ρύσασθε.

Δόξα Πατρί ....

«Απολυτίκον» Ήχος δ'



Των ουρανίων στρατιών Αρχιστράτηγοι, δυσωπούμεν υμάς, ημείς οι ανάξιοι, ίνα ταις υμών δεήσεσι τειχίσητε ημάς, σκέπη των πτερύγων της αύλου υμών δόξης, φρουρούντες ημάς προσπίπτοντας, εκτενώς και βοώντας. Εκ των κινδύνων λυτρώσασθε ημάς, ως Ταξιάρχαι των άνω Δυνάμεων.


Και νύν «Θεοτοκίον»


Ου σιωπήσομεν, ποτέ, Θεοτόκε, τας δυναστείας Σου λαλείν οι ανάξιοι, εί μη γαρ Συ προίστασο πρεσβεύουσα, τις ημάς ερρύσατο, εκ τοσούτων κινδύνων: Τις δε διεφύλαξεν εως νύν ελευθέρους: Ούκ αποστώμεν, Δέσποινα , εκ Σου, σους γαρ δούλους σώζεις αεί, εκ παντοίων δεινών.

Ψαλμός Ν΄ (50)


Ελέησον με, ο Θεός, κατά το μέγα Έλεός Σου, και κατά το πλήθος των οικτιρμών Σου, εξάλειψον το ανόμημά μου. Επί πλείον πλύνον με από της ανομίας μου και από της αμαρτίας μου καθάρισόν με. Ότι την ανομίαν μου εγώ γινώσκω, και η αμαρτία μου ενώπιόν μου έστι δια παντός. Σοι μόνω ήμαρτον και το πονηρόν ενώπιον Σου εποίησα, όπως αν δικαιωθείς εν τοις λόγοις Σου, και νικήσης εν τω κρίνεσθαί Σε. Ιδού γαρ εν ανομίαις συνελήφθην και εν αμαρτίαις εκίσσησέ με η μήτηρ μου. Ιδού γαρ αλήθειαν ηγάπησας, τα άδηλα και τα κρύφια της σοφίας Σου εδήλωσας μοι. Ραντιείς με υσσώπω και καθαρισθήσομαι, πλυνείς με και υπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ακουτιείς μοι αγαλλίασιν και ευφροσύνην, αγαλλιάσονται οστέα τεταπεινομένα. Απόστρεψον το πρόσωπόν Σου από των αμαρτιών μου και πάσας τας ανομίας μου εξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί ο Θεός, και πνεύμα ευθές εγκαίνησον εν τοις εγκάτοις μου. Μη απορρίψης με από του προσώπου Σου, και το πνεύμα Σου το άγιον μη αντανέλης απ' εμού. Απόδος μοι την αγαλλίασιν του σωτηρίου Σου, και πνεύματι ηγεμονικώ στήριξόν με . Διδάξω ανόμους τας οδούς Σου, και ασεβείς επί Σε επιστρέψουσι. Ρύσαι με εξ αιμάτων ο Θεός, ο Θεός της σωτηρίας μου, αγαλλιάσεται η γλώσσα μου την δικαιοσύνην Σου. Κύριε, τα χείλη μου ανοίξεις, και το στόμα μου αναγγελεί την αίνεσίν Σου. Ότι ει ηθέλησας θυσίαν, έδωκα αν, ολοκαυτώματα ούκ ευδοκήσεις. Θυσία τω Θεώ πνεύμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην ο Θεός ούκ εξουδενώσει. Αγάθυνον, Κύριε , εν τη ευδοκίαν Σου την Σιών, και οικοδομηθήτω τα τείχη Ιερουσαλήμ. Τότε ευδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, αναφοράν και ολοκαυτώματα. Τότε ανοίσουσιν επί το θυσιαστήριόν Σου μόσχους.

Είτα ο κανών

Ωδή α' «Υγράν διοδεύσας»


Άγιοι Αρχάγγελοι του Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών

Αγίων Αγγέλων ως αρχηγοί, και της θεοπτίας απολαύοντες τηλαυγώς, τον Αγαθοδότην και Σωτήρα υπέρ

ημών καθικετεύσατε.

Άγιοι Αρχάγγελοι του Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών

Απαύστως δοξάζουσι σε πιστώς, Ασωμάτων Δήμοι, ενηδόμενοι κάλλει σω, και τη ακορέστω αίγλη, Σώτερ, αυτών πρεσβείαις ημάς κατοικτείρησον.

Δόξα Πατρί και Υιώ και αγίω Πνεύματι

Βιαίοις κρατούμενοι πειρασμοίς, υμίν ως προστάταις καταφεύγομεν οι πιστοί, Αρχάγγελοι θείοι, τον Δεσπότην εκτενώς εκδυσωπήσατε.

Και νυν και αει, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν

Γενού μοι, Παρθένε, καταφυγή, λιμήν τε και τείχος, και προστάτις ή τον Θεόν, εν σαρκί τεκούσα, Θεομήτωρ, τον λυτρωτήν και Πανοικτήρμονα.

Ωδή γ' «Ουρανίας αψίδος»

Άγιοι Αρχάγγελοι του Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών

Δωρεαίς πολυτρόποις, Αγγελικών τάξεων, οία Ταξιάρχαι, κοσμούμενοι, Αρχιστράτηγοι, καθωραίσατε, τας του Χριστού Εκκλησίας, θεικαίς λαμπρότησι, ταις προστασίαις υμών.

Άγιοι Αρχάγγελοι του Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών

Δωρεάς με αγίας, ως συμπαθείς Άγγελοι, νυν καταξιώσαι τον ευσυμπάθητον δυσωπήσατε, τρόπους ασπλάχνους γαρ, και μοχθηρούς κεκτημένον, μετανοίας τρόποις με ανακαλέσατε.

Δόξα Πατρί και Υιώ και αγίω Πνεύματι

Ευδοκίας εν όπλω, το των Πιστών πλήρωμα, δόξης Ουρανίου τω κάλλει νυν στεφανούμενοι, εκ περιστάσεως, ως ευκλεείς παραστάται, του Θεού λυτρώσασθε, θείοι Αρχάγγελοι.

Και νυν και αει, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν

Ζωής της ακηράτου, θεία σκηνή γέγονας, μόνη εξ'αιώνος φανείσα, Παρθενομήτορ, Αγνή, διο Πανάμωμε, τον εν σκιά του θανάτου, προς ζωήν οδήγησον,νυν με πρεσβείαις σου.

Ωδή δ' «Εισακήκοα Κύριε»

Άγιοι Αρχάγγελοι του Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών

Η Δυάς η πρωτεύουσα, της των Αρχαγγέλων νυν ομηγύρεως, τους προστρέχοντας τη σκέπη σου, εκ παντός κινδύνου, ελευθέρωσον.

Άγιοι Αρχάγγελοι του Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών

Θεωροί της λαμπρότητος, της Θεαρχικής και Αγαθοδότιδος, Αρχιστράτηγοι, υπάρχοντες, δούλους τους υμών δεινών λυτρώσασθε.

Δόξα Πατρί και Υιώ και αγίω Πνεύματι

Ιεραίς εν δεήσεσιν, εύροιμι υμάς συλλήπτορας Άγγελοι, την ψυχήν μου ενισχύοντας, και τον λογισμόν μου καταυγάζοντας.

Και νυν και αει, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν

Ιερώς σε δοξάζουσι, τα των Ασωμάτων θεία στρατεύματα, Θεομήτορ Πανακήρατε, τον γαρ Κτίστην τούτων απεκύησας.

Ωδή ε' «Φώτισον ημάς»

Άγιοι Αρχάγγελοι του Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών

Κύκλω του Θεού, παρεστώτες, Αρχιστράτηγοι, και ταις εκείθεν πηγαζούσαις αυγαίς, λελαμπρυσμένοι τους υμών οικέτας διασώσατε.

Άγιοι Αρχάγγελοι του Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών

Λύτρωσιν ημίν, δωρηθήναι ικετεύσατε, τον Δεσπότην και Θεόν ημών, ως παραστάται της βροτών απολυτρώσεως.

Δόξα Πατρί και Υιώ και αγίω Πνεύματι

Μύστας της σεπτής, και αρρήτου Σώτερ δόξης σου, τους Αρχιστρατήγους υπέστησας, τους σους ούν δούλους δι' αυτών νυν διαφύλαξον.

Και νυν και αει, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν

Μύρον μυστικόν, ονομάζομέν σε, Πάναγνε, ως γεννήσασαν Θεόν εν σαρκί, τον τα ευώδη αναβρύοντα χαρίσματα.

Ωδή στ' «Την δέησιν»

Άγιοι Αρχάγγελοι του Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών

Νυν θρόνω τω φοβερώ παρίστασθαι, ακλινώς αξιωθέντες, Θεόπται, και του φωτός της Αγίας Τριάδος, επαπολαύειν πρεσβεύσατε Άγγελοι, ρυσθήναι εκ των πειρασμών, τους τη σκέπη υμών καταφεύγοντας.

Άγιοι Αρχάγγελοι του Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών

Ξηράνατε των παθών σηπεδόνα και των νόσων κοπάσατε τον σάλον, συν τούτοις δε, ω Αρχάγγελοι θείοι, και τα της Πίστεως σκάνδαλα παύσατε, και ρύσασθε πάντας ημάς ταις λιταίς υμών πάσης αιρέσεως.

Δόξα Πατρί και Υιώ και αγίω Πνεύματι

Οι άγιοι Ταξιάρχαι Αγγέλων, παρεστώτες εσαεί τη Τριάδι, και των φρικτών και αρρήτων αυτόπται, ως όντες , πάντας, Αρχάγγελοι, ρύσασθε, κινδύνων τε και πειρασμών, ταις υμών ικεσίαις δεόμεθα.

Και νυν και αει, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν

Ο έμψυχος του Σωτήρος θάλαμος, ο λαμπραίς της Παρθενίας ακτίσι, φωτοειδώς ώσπερ κρίνος εκλάμπων, της ακανθώδους εν μέσω συγχύσεως, η Πάναγνος και ευπρεπής, Θεοτόκος Παρθένος δοξάζεται.

Πρός το "Διάσωσον..."

Εκ νόσων και εκ παντοίων κινδύνων ρύσασθε Ταξιάρχαι, τους πιστώς τελούντας υμών την Σύναξιν, ως φύλακες Ορθοδόξων προστάται.

Άχραντε, η διά λόγου τόν Λόγον ανερμηνεύτως, επ' εσχάτων των ημερών τεκούσα δυσώπησον, ώς έχουσα μητρικήν παρρησίαν.

Ο ιερεύς μνημονεύει.

Είτα το κοντάκιον

Ήχος Β΄

Αρχιστράτηγοι Θεού, Λειτουργοί θείας δόξης, των ανθρώπων οδηγοί και Αρχηγοί Ασωμάτων, το συμφέρον ημίν πρεσβεύσατε, και το μέγα έλεος, ως των Ασωμάτων Αρχιστράτηγοι.

Και ευθύς το Προκείμενον

Ήχος Δ΄

Ο ποιών τους Αγγέλους αυτού Πνεύματα, και τους λειτουργούς αυτού πυρός φλόγα.

«Στίχος»

Ευλόγει η ψυχή μου τον Κύριον, Κύριε ο Θεός μου εμεγαλύνθης σφόδρα.

«Ευαγγέλιον»

Έκ του κατά Λουκάν (Ι΄19-21)

Είπεν ο Κύριος τοις εαυτού Μαθηταίς. Ο ακούων υμών εμού ακούει, και ο αθετών υμάς, εμέ αθετεί ' ο δε εμέ αθετών, αθετεί τον αποστείλαντά με. Υπέστρεψαν δε οι Εβδομήκοντα μετά χαράς, λέγοντες. Κύριε, και τα δαιμόνια υποτάσσεται ημίν εν τω ονόματι σου. Είπεν δε αυτοίς .Εθεώρουν τον Σατανάν ως αστραπήν εκ του ουρανού πεσόντα. Ιδού δίδωμι υμίν την εξουσίαν του πατείν επάνω όφεων και σκορπίων, και επί πάσαν την δύναμιν του εχθρού ' και ουδέν υμάς ου μη αδικήση. Πλήν εν τούτω μη χαίρετε, ότι τα πνεύματα υμίν υποτάσσεται 'χαίρετε δε μάλλον ,ότι τα ονόματα υμών εγράφη εν τοις ουρανοίς. Εν αυτή τη ώρα ηγαλλιάσατο τω πνεύματι ο Ιησούς και είπεν' Εξομολογούμαι σοι, Πάτερ, Κύριε του ουρανού και της γής, ότι απέκρυψας ταύτα από σοφών και συνετών, και απεκάλυψας αυτά νηπίοις'ναι, ο Πατήρ, ότι ούτως εγένετο ευδοκία έμπροσθέν σου.

Δόξα Πατρί και Υιώ και αγίω Πνεύματι

Ταις των Ασωμάτων, Οικτίρμων, προστασίαις, εξάλειψον τα πλήθη των εμών εγκλημάτων.

Και νύν και αεί, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν
Ταις της Θεοτόκου πρεσβείες Ελεήμον, εξάλειψον τα πλήθη των εμών εγκλημάτων

Στίχος. Ελέησον με, ο Θεός, κατά το μέγα Έλεός Σου, και κατά το πλήθος των οικτιρμών Σου, εξάλειψον το ανόμημά μου

Και το παρόν Προσόμοιον

Ήχος Πλ. Β΄

Παύσατε την έφοδον, ώ Πρωτοστάται Αγγέλων, Μιχαήλ θαυμάσιε, Γαβριήλ θειότατε, των αιρέσεων, και ταχύ σώσατε, εκ νόσων παντοίων, και τον σάλον διαιρέσεων, καταπραύνατε, και κιδύνων ρύσασθαι και των θλίψεων, λιταίς υμών, Αρχάγγελοι, πάντας τους υμάς αναμέλποντας, και τη θεία σκέπη, υμών προσπεφευγότας ευλαβώς, και των δεινών της κολάσεως, θείοι Νόες σώσατε.

Ο Ιερεύς : Σώσον ο Θεός τον λαόν Σου ....

Ωδή ζ' «Οι εκ της Ιουδαίας»

Άγιοι Αρχάγγελοι του Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών

Πολυποίκιλον χάριν, Αρχιστράτηγοι θείοι, υμίν δεδώρηται, ο πάντων ευεργέτης, ού νυν την Εκκλησίαν, διασώτατε ψάλλουσαν' ο των Πατέρων ημών, Θεός ευλογητός εί.

Άγιοι Αρχάγγελοι του Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών

Ρώμη του Παντεπόπτου, δυναμούμενοι πάντα, της γής τα πέρατα, τρανώς περισκοπείτε, και πάντας τους εν πίστει περισώζετε ψάλλοντας'ο των Πατέρων ημών, Θεός ευλογητός εί.

Δόξα Πατρί και Υιώ και αγίω Πνεύματι

Συν Αύλοις Αγγέλοις, των πιστών αι χορείαι δεύτε τιμήσωμεν, την αίσιον ημέραν, της μνήμης εκτελούντες, των Θεού Αρχαγγέλων πιστώς, και εκβοώντες αυτοίς, ρύσασθε ημάς νόσων.

Και νυν και αει, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν

Σωτηρίας λιμένα, Θεοτόκε Παρθένε, σε νυν γνωρίζοντες, του βίου τους κινδύνους, εκφεύγομεν και ζάλας, τω Υιώ σου κραυγάζοντες΄ο των Πατέρων ημών, Θεός ευλογητός εί.

Ωδή η' «Τον Βασιλέα»

Άγιοι Αρχάγγελοι του Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών

Τους παραστάτας και υμνωδούς της αφράστου, Αρχαγγέλους δόξης σου προσδέχου, σε νυν δυσωπούντας, υπέρ ημών, Παντάναξ.

Άγιοι Αρχάγγελοι του Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών

Ύμνους απαύστως, ώ Αρχάγγελοι θείοι, τω Θεώ προσφέροντες των όλων, μέμνησθε των πίστει υμάς υμνολογούντων.

Δόξα Πατρί και Υιώ και αγίω Πνεύματι

Φώτα, ώ θείοι Αρχιστράτηγοι, όντες, της θεότητος παρακαλούμεν πάντας, φωτός Ουρανίου εμπλήσατε και δόξης.

Και νυν και αει, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν

Φαεινοτάταις σου αστραπαίς, Θεομήτορ, τους πιστώς ειδότας σε φαιδρύνεις, την τιμιωτέραν των Ουρανίων Νόων.

Ωδή θ' «Κυρίως Θεοτόκον»

Άγιοι Αρχάγγελοι του Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών

Χορείας Ασωμάτους, νυν την Εκκλησίαν, δι'αρετής μιμουμένην συ λάμπρυνον, περιτειχίζων, Παντάναξ, αυτήν Αγγέλοις σου.

Άγιοι Αρχάγγελοι του Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών

Ψυχών την σωτηρίαν, Θεού Ταξιάρχαι, πάσιν υμίν τοις τιμώσι δωρήσασθε, την φαιδροτάτην ημών και θείαν πανήγυριν.

Δόξα Πατρί και Υιώ και αγίω Πνεύματι

Ως φύλακας του Κόσμου, και των Ορθοδόξων, και Αρχιστράτηγοι θείων δυνάμεων, ρύσασθε νόσων ημάς και κακώσεων.

Και νυν και αει, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν

Ως Λυκαυγές ως όρθρος, πάσι τοις εν σκότει ,εξανατείλασα, Άχραντε, πρέσβευε Χριστώ, φωτίσαι τους εν πίστει αεί υμνούντας σε.

Το «Άξιον εστίν» και τα ακόλουθα Μεγαλυνάρια

Σκέπε, φρούρει, φύλαττε, σαις λιταίς, Αρχάγγελε θείε, Αστραπόμορφε Μιχαήλ, τους πίστει σε τιμώντας και γεραίροντας πόθω, ως πρώτον των Αγγέλων και Αρχιστράτηγον.

Πάρεσο προστάτης πάσιν ημίν, εν παντί τω βίω και εν ώρα τη φοβερά, του πικρού θανάτου, βοήθει θείε Νόε, Αρχάγγελε Κυρίου Μιχαήλ αξιύμνητε.

Ξυνωρίς αοίδιμε, και Δυάς, άυλε και θεία, διασώσατε τους πιστώς, υμάς ευφημούντας, εκ παντοίων κινδύνων, Αρχάγγελοι Κυρίου, Μιχαήλ και Γαβριήλ.
.
Αρχάγγελοι, Άγγελοι και Αρχαί, Δυνάμεις και Θρόνοι, Κυριότητες, Σεραφείμ, σεπταί Εξουσίαι και Χερουβείμ οι θείοι, υπέρ ημών τον Κτίστην καθικετεύσατε.

Την υψηλοτέραν των Ουρανών, και καθαρωτέραν λαμπηδόνων ηλιακών, την λυτρωσαμένην, ημάς εκ της κατάρας, την Δέσποιναν του Κόσμου, ύμνοις τιμήσωμεν.

«Τρισάγιον»

Και το «Απολυτίκον»

Ήχος Δ΄
Των ουρανίων στρατιών Αρχιστράτηγοι, δυσωπούμεν υμάς, ημείς οι ανάξιοι, ίνα ταις υμών δεήσεσι τειχίσητε ημάς, σκέπη των πτερύγων της αύλου υμών δόξης, φρουρούντες ημάς προσπίπτοντας, εκτενώς και βοώντας. Εκ των κινδύνων λυτρώσασθε ημάς, ως Ταξιάρχαι των άνω Δυνάμεων

Ο ιερεύς μνημονεύει.

Απόλυσις

Και ψάλλομεν τα εξής

Ήχος β' (Ότε εκ του ξύλου)

Δεύτε εν ωδαίς Πνευματικαίς, Νόων Ασωμάτων των θείων, Αρχιστρατήγους κλεινούς, πόθω ανυμνήσωμεν προς αυτούς λέγοντες ΄Μιχαήλ υπερένδοξε και Γαβριήλ θείε, σώσατε Πανάγιοι, τους Ορθοδόξους ημάς, νόσων τε παθών και κινδύνων, ταις λιταίς υμών, θείοι Νόες, και προς τρίβους σωτηρίας οδηγήσατε.

Δέσποινα πρόσδεξαι, τας δεήσεις των δούλων σου, και λύτρωσαι ημάς, από πάσης ανάγκης και θλίψεως.
Την πάσαν ελπίδα μου, εις σε ανατίθημι, Μήτερ του Θεού, φύλαξον με υπό την σκέπην σου.

Δι' ευχών των Αγίων Πατέρων ημών, Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός, ελέησον και σώσον ημάς,

Αμήν.

ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ

"Εγώ πατήρ, εγώ νυμφίος, εγώ οικία, εγώ τροφεύς, εγώ ρίζα, εγώ θεμέλιος.

Παν όπερ αν θέλης εγώ. Μηδενός εν χρεία καταστής. Εγώ δουλεύσω.

Ήλθον γαρ διακονήσαι, ου διακονηθήναι.

Εγώ και φίλος και ξένος και κεφαλή και αδελφός και αδελφή και μήτηρ. Πάντα εγώ. Μόνον οικείως έχε προς εμέ.

Εγώ πένης δια σε και αλήτης δια σε, επί σταυρού δια σε, επί τάφου δια σε, άνω υπέρ σού εντυγχάνω τω Πατρί. Κάτω υπέρ σού πρεσβευτής Παραγέγονα παρά του Πατρός.

Πάντα μοι συ και αδελφός και συγκληρονόμος και φίλος και μέλος.

Τι πλέον θέλεις;"
(Αγ. Ιωάν. Χρυσόστομος)

Η Προσευχή της Μεγάλης Τεσσαρακοστής

“ Κύριε και Δέσποτα της ζωής μου
Πνεύμα αργίας, περιεργείας,φιλαρχίας και αργολογίας μη μοι δως.
Πνεύμα δε σωφροσύνης ,ταπεινοφρσύνης ,υπομονής και αγάπης χάρισαί μοι τω σω δούλω.
Ναι ,Κύριε Βασιλεύ ,δώρισαί μοι του οράν τα εμά σφάλματα και μη κατακρίνειν τον αδελφό μου, ότι ευλογητός ει εις τους αιώνας των αιώνων .Αμήν »

Η προσευχή αυτή δίκαια χαρακτηρίζεται ως προσευχή της Μεγάλης Σαρακοστής αφού επαναλαμβάνεται περίπου πεντακόσιες φορές στις ακολουθίες αυτής της περιόδου.Ποιητής αυτής της τόσο κατανυκτικής ευχής είναι ο όσιος Εφραίμ ο Σύρος « ο άνθρωπος κατά το σώμα και άγγελος κατά το πνεύμα»
Η Σαρακοστή είναι μια πνευματική πρόκληση,η οποία απαιτεί απόφαση,πρόγραμμα και συνεχή προσπάθεια για ανάνηψη,εγρήγορση,συντριβή, μετάνοια και συνεχή επικοινωνία με τον Θεό Πατέρα.
Το στάδιο των αρετών άνοιξε και ο καθένας μας καλείται να παλέψει.Να παλαίψει ώστε να νικήσει τα πάθη του και να αποκτήσει και να καλλιεργήσει τις θεοφιλείς αρετές κάτι το οποίο μπορεί να καταφέρει μόνο με τη Θεία Χάρη.
Η ευχή του Οσίου Εφραίμ γεμάτη συντριβή ,πόνο και οδύνη εκφράζει ακριβώς αυτον τον αγώνα .Παρακαλούμε τον Κύριο να μας απαλλάξει από όλα τα ψυχοφθόρα πάθη μας και να μας χαρίσει τις ευλογημένες αρετές της σωφροσύνης ,ταπεινοφροσύνης της υπομονής και της αγάπης.Παρότι η ευχή αυτή είναι τόσο σύντομη εντούτοις είναι πλήρης πνευματκής δυνάμεως και βάθους θεολογικού.Αποτελεί σύνοψη του βιώματος της μετανοίας.
Η ψυχή προσεύχεται και αυτή η επικοινωνία με τον Θεό , με τον Πατέρα την αγιάζει και τη φωτίζει.Προσπίπτει συντετριμμένη και με ταπείνωση δέεται προς τον Κύριο για τη σωτηρία της.Άλλωστε αυτός είναι και ο σκοπός του ανθρώπου ,ο αγιασμός του.» Άγιοι γίνεσθε ,ότι εγώ άγιος ειμί» ( 1 Πετρ.1,16)Ο αγιασμός αυτός όμως δεν είναι κάτι το οποίο επιτυγχάνεται ακούραστα ,απαιτεί αγώνα ακατάπαυστο,απαιτεί ,προσωπική και εσωτερική άσκηση.

Η ερμηνεία

«Κύριε και Δέσποτα της ζωής μου» ,έτσι προσφωνώ τον Θεό .Αυτός κυριαρχεί στη ζωή μου ,Αυτός δεσπόζει πάνω μου.Ο Κύριος μου ορίζει ,από Αυτόν όλα προέρχονται ,όλα μου έχουν δοθεί και σ’Αυτόν όλα καταλήγουν.Χωρίς τον Κύριό μου τίποτε δεν μπορώ να κάνω,ακόμη και τα καλά που έχω από Αυτόν έρχονται,τίποτε δεν έχω αποκτήσει μόνος μου και για τίποτε δεν μπορώ να περηφανευτώ .Ακόμη και η επιθυμία μου να αγωνιστώ τον καλό αγώνα της προσευχής και της άσκησης από τον Θεό μου δόθηκε.

«Πνεύμα αργίας μη μοι δως» Αργία σημαίνει απραξία ,έλλειψη διάθεσης για εργασία,ραθυμία ,τεμπελιά.Η αργία είναι οκνηρία και παθητικότητα ,η οποία δηλητηριάζει κάθε πνευματική δραστηριότητα.
Ο Άγ.Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέει:»Όταν ο άνθρωπος είναι αργός και το κακό να μή πράττει ,μόνο ότι μένει αργός αυτό είναι κακό.Όλα καταστρέφονται με την αργία.Διότι και το νερό όταν μένει στάσιμο βρωμίζει»Η αργία είναι έδαφος πρόσφορο για κακούς και ρυπαρούς λογισμούς.Στην καρδιά του αργόσχολου θα έρθουν να κατοικήσουν η γαστριμαργία, η λαιμαργία ,η πορνεία,η οργή η λύπη το σκοτάδι και άλλα κακά.Ο Απ.Παύλος λέει ότι ο αργός άνθρωπος δεν είναι άξιος ούτε να τρώγει.Οι άγιοι του Θεού προσπαθούσαν να εφαρμόζουν το :» σώμα έργασαι ίνα τραφής, ψυχή νήφε ίνα σωθής»

«Πνεύμα περιεργείας μη μοι δώς» Η περιέργεια αποτελεί πάθος ,συγκαταλέγεται μεταξύ των δαιμονικών παθών.Η ενασχόληση και εμπλοκή σε ασήμαντα και άχρηστα πράγματα,υποβιβάζουν τον νου στα φθαρτά και στα γήινα και όχι στα ουράνια και σε πνευματικές αναζητήσεις.Ασχολούμαι με τις ζωές των άλλων ή με πράγματα ανώφελα και ασήμαντα.Η περιέργεια με οδηγεί στην κατάκριση και στην εγκατάλειψη του εαυτού μου.Ο νούς και η καρδιά μου μολύνονται.

«Πνεύμα φιλαρχίας μη μοι δως» Η φιλαρχία είναι καρπός της κενοδοξίας.Το πνεύμα αυτό καλλιεργείται στην ψυχή από τον παιδική κιόλας ηλικία από γονείς και δασκάλους.Ο φίλαρχος κατεχόμενος από το πάθος της φιλοδοξίας αποζητά τον έπαινο,φανερώνοντας το κενό της ψυχής του και τη απουσία της Χάριτος του Θεού.Ο φίλαρχος προβάλλει το εγώ του,διψάει για εξουσία και αναγνώριση από τους άλλους,μπορεί να χρησιμοποιήσει θεμιτά και αθέμιτα μέσα προκειμένου να πετύχει το σκοπό του,επιθυμεί να υποτάσσονται όλοι οι άλλοι στο θέλημά του .Όπως έλεγε και ο Σμέμαν « Αν η ζωή μου δεν είναι προσανατολισμένη προς τον Θεό ,αν δεν σκοπεύει σε αιώνιες αξίες,αναπόφευκτα θα γίνει εγωιστική και εγωκεντρική,πράγμα που σημαίνει,ότι όλοι οι άλλοι γίνονται μέσα για τη αυτοίκανοποίησή μου»

« Πνεύμα αργολογίας μη μοι δως»Ο λόγος μπορεί να έχει και σωτήρια και καταστροφική δύναμη.Ένας λόγος μου μπορεί να σώσει ή να σκοτώσει τον αδελφό μου.Δεν σκοτώνω μόνο με τα χέρια μου αλλά και με την γλώσσα μου μπορώ να σκοτώσω.Ένας λόγος μπορεί να εμπνεύσει και άλλος να καταστρέψει.Ο λόγος είναι το περίσσευμα της καρδιά μου.Πρέπει να γνωρίζω, ότι θα κριθώ και για τα λόγια μου, όταν μάλιστα αυτά είναι μάταια,περιττά επιπόλαια,όταν με αυτά υπηρετώ τον εγωισμό μου,την περιέργεια την ζήλεια ,τον φθόνο,την συκοφαντία, το ψεύδος και την υποκρισία και όχι την αλήθεια.Τα λόγια δεν χάνονται στον αέρα μόλις ειπωθούν αντιθέτως συγκεντρώνονται όλα,παραμένουν ακέραια και σφραγίζονται για να ακουστούν την ημέρα της Κρίσεως,όταν ο Θεός θα « αποδώσει εκάστω κατά τα έργα
αυτού»Κάθε λόγος, που δεν ωφελεί τον αδελφό μου που τον ακούει, είναι λόγος αργός.Ο ίδιος ο Κύριος μας διαβεβαίωσε »παν ρήμα αργόν ,ο εάν λαλήσωσι οι άνθρωποι αποδώσουσι περί αυτού λόγον εν ημέρα κρίσεως»(Ματθ.ιβ΄36)
Οι Άγιοι απέφευγαν την πολυλογία και επεδίωκαν τη σιωπή.Ο Μ. Βασίλειος μας προτρέπει να λέμε μόνο τα αναγκαία Από την πολυλογία γεννιέται η κατάκριση ,η συκοφαντία ,η διαβολή το ψεύδος,η θρασύτητα,η φιλονικία,η αντιλογία κατά τον Άγ.Ισαάκ τον Σύρο.

«Πνεύμα σωφροσύνης χάρισαί μοι τω σω δούλω»Σωφροσύνη σημαίνει σώον φρόνημα,σοφία ,κοσμιότητα ακεραιότητα,αγνότητα,ψυχική καθαρότητα.Η απόκτηση αυτής της αρετής απαιτεί μεγάλο αγώνα και αδιάλειπτη άσκηση.Η σωφροσύνη θερμαίνει την αγάπη προς τον Θεό.Προύποθέτει πίστη στο Θεό ταπείνωση και αγάπη.Την σωφροσύνη περιφρουρεί η ευχή του Ιησού ,η προσευχή, η ενασχόληση με τα πνευματικά ,η νηστεία ,ο σωματικός κόπος ,η μνήμη του Θεού και η μνήμη του θανάτου.Όποιος επιθυμεί να φυλάξει την ψυχή του και το σώμα του καθαρό πρέπει να αποφεύγει ό,τι μπορεί να του προκαλέσει ψυχική φθορά ,θα πρέπει να φυλάξει τις αισθήσεις του,διότι οι αισθήσεις ,κυρίως τα μάτια είναι οι πύλες από τις οποίες εισέρχεται στην ψυχή ο θάνατος.
«Πνεύμα ταπεινοφροσύνης χάρισαί μοι τω σω δούλω»Ο Ιερός Χρυσόστομος αναφέρει πώς κάθε αρετή έχει ως βάση και θεμέλιο την ταπείνωση και ότι χωρίς αυτήν δεν μπορούμε να σωθούμε.Ταπεινοφροσύνη είναι « η πνευματική εκείνη κατάσταση της νίκης της αλήθειας μέσα μας,κατά την οποία ο άνθρωπος γνωρίζει καλά ,έχει πλήρη επίγνωση των αδυναμιών του ,αποβάλλει κάθε «μεγάλη ιδέα για τον εαυτο του» και ό,τι καλό έργο προκύψει ,το περιτειχίζει με την αφάνεια και το αποδίδει στη Χάρη του Θεού».Η ταπεινοφροσύνη είναι θεόσδοτη αρετή που κοσμεί όσους μιμούνται τον Κύριό μας Ιησού Χριστό ,ο οποίος γεννήθηκε σε σπήλαιο ταπεινό και σταυρώθηκε για χάρη μας « εαυτόν εκένωσε,μορφήν δούλου λαβών.....και εταπείνωσεν εαυτόν γενόμενος υπήκοος μέχρι θανάτου,θανάτου δε σταυρού.»Ο Κύριος λέει:» μάθετε απ’εμού ότι πράος ειμί και ταπεινός τη καρδία»
Είναι δύσκολο να βάζεις τον εαυτο σου κάτω από ολους και από όλα ,να μη χάνεις την αγάπη σου για τον αδελφό σου όταν εκείνος σε εξευτελίζει,να σηκώνεις με χαρά τις συκοφαντίες. Η ταπεινοφροσύνη αποκτάται με την προσευχή,με υπακοή και δάκρυα,με υπομονή, με πίστη και αγάπη προς τον Θεό και τον πλησίον.Βιώνεται στα βάθη της ψυχής ,τόσο βαθιά που ορισμένες φορές παραμένει άγνωστη ακόμη και για αυτόν που την έχει,ως αόρατη θεία Σκέπη,η Χάρη του Θεού.Όποιος έχει ταπείνωση αποφεύγει τους επαίνουςκαι κάθε είδους ανγνώριση,υποχωρεί και παραχωρεί τη θέση του στους άλλους.,δεν μνησικακεί,συγχωρεί εύκολα και εύκολα δέχεται και τις δοκιμασίες και τους πειρασμούς,τις θλίψεις και τις αδικίες.Τον ταπεινό τον ακολουθεί το έλεος του Θεού ,όπως η σκιά το σώμα .
Η ταπείνωση καμμία σχέση δεν έχει με την ταπεινολογία.Ο Αγ.Μάξιμος ο Ομολογητής τονίζει¨: Ταπεινοφροσύνη είναι συνεχής προσευχή με δάκρυα και πόνο».Ο γέρων Παίσιος τόνιζε:» Η Αυτογνωσία οδηγεί στην ταπείνωση.Τι καλά είναι όταν γνωρίσουμε τον εαυτό μας.Τότε θα μας γίνει η ταπείνωση πια κατάσταση και ο Θεός θα μας καλοαποκαταστήσει με τις θείες Του δωρεές»

«Πνεύμα υπομονής χάρισαί μοι τω σω δούλω»Η υπομονή είναι η βάση πάνω στην οποία χτίζονται όλες οι αρετές.Καμμία αρετή δεν μπορεί να σταθεί χωρίς την υπομονή.Ο υπομονετικός χαίρεται στους πειρασμούς ,είναι έτοιμος για υπακοή,έχει μακροθυμία και αγάπη , ευλογεί όσους τον κακολογούν,είναι ειλικρινής ,προσεκτικός,αγαπητός και ευχάριστος ,ό,τι έρθει στη ζωή του το αποδέχεται με ευγνωμοσύνη ,γιατί γνωρίζει ότι προέρχεται από τον Θεό,και πως τα παθήματά του είναι λίγα μπροστά στα παθήματα του Κυρίου.Αυτός που απέκτησε την υπομονή απέκτησε και την ελπίδα.Μακάριος όποιος την έχει.

«Πνεύμα αγάπης χάρισαί μοι τω σω δούλω»Η Αγάπη είναι θείο ιδίωμα αφού «ο Θεός αγάπη εστί διο και ο μένων εν τη αγάπη εν τω Θεώ μένει και ο Θεός εν αυτώ»
Η αγάπη είναι το χαρακτηριστικό του χριστιανού ,» απ’άυτό θα γνωρίζεστε όλοι ότι είστε μαθητές μου ,αν αγαπάτε ο ένας τον άλλο» ,λέει ο Κύριος μας.Η αγάπη είναι ο δημιουργός κάθε αρετής.
Αλλά για πια αγάπη μιλάμε; Για την αγάπη που δεν αποστρέφεται ποτέ κανέναν ,για αυτήν που τα σκεπάζει όλα και τα υπομένει όλα.Όποιος έχει αγάπη δεν περηφανεύεται δεν ξιπάζεται,δεν κατακρίνει κανέναν,δεν σκέφτεται με δόλο,δεν υπονομεύει τον αδελφό,δεν ζηλεύει,δεν συκοφαντεί,δεν χαίρεται με με τις θλίψεις ή τα σφάλματα του αδελφού του.΄Οποιος έχει αγάπη δεν παραβλέπει τον αδελφό του,χαίρεται στη χαρά του αδελφού του και λυπάται μαζί του στη θλίψη του,δεν επιζητεί ποτέ το συμφέρον του,δεν θυμώνει και δεν οργίζεται,δεν αδικεί.Αυτός που δεν έχει αγάπη είναι φίλος του διαβόλου,αφού είναι σύντροφος αυτών που κατηγορούν.Μακάριος και τρισμακάριος ,όποιος έχει γνωρίσει την τέλεια αγάπη για το Θεό.Και δεν μπορείς να λές πως αγαπάς τον Θεό αν δεν αγαπάς και τον άνθρωπο.Η αγάπη έχει δύο άξονες όπως ο Σταυρός του Κυρίου:ο ένας κατευθύνεται προς τον ουρανό και ο άλλος σαν ανοιχτή αγκαλιά προς τον συνάνθρωπο.

«Ναι Κύριε Βασιλεύ δώρησαί μοι του οράν τα εμά πταίσματα»Ο όσιος Δωρόθεος τονίζει:» όποιος θέλει να σωθεί κοιτάει τα δικά του αμαρτήματα και δεν προσέχει τα ελαττώματα του αδελφού του και έτσι προοδεύει»
Πόσο δύσκολο είναι να κοιτάξει κανείς μέσα του αμερόληπτα και να αναγνωρίσει τη κρύβει η ψυχή του!Είναι όμως πάρα πολύ εύκολο να ασχολούμαστε με τους άλλους και να εξετάζουμε τη ζωή τους.Τα δικά μου σφάλματα τα περνώ από χοντρό κόσκινο ενώ του διπλανού μου από το πιο λεπτό κόσκινο.Αν αγωνιστώ να βλέπω και να γνωρίζω την ενοχή μου ,αν κοιτάζω βαθιά μέσα μου σαν να κοιτώ τα λάθη και την αμαρτωλότητα κάποιου τρίτου,τότε θα γίνω πιο αυστηρός με τον εαυτό μου και πιο επιεικής με τον αδελφό μου.Ο Αββάς Μωησής έλεγε:»Αν μας αφήσουν να κοιτάξουμε τις αμαρτίες μας,δεν θα έχουμε καιρό να δούμε τις αμαρτίες του διπλανού μας.Δεν είναι άραγε ανόητος αυτός ο άνθρωπος που αφήνει τον δικό του νεκρό για να παει να κλάψει τον πεθαμένο του διπλανού του»Η αυτομεμψία κάνει τον άνθρωπο να αναπαύεται σε όλα.Όποιος έχει αυτομεμψία θεωρεί τον εαυτό του άξιο κατακρίσεως ,εφόσον πιστεύει ότι τίποτε σπουδαίο και καλό δεν έχει κάνει .Είναι έτοιμος να ομολογήσει :» αμάρτησα Κύριε,ελέησον με».
Ο Άγιος Ισαάκ ο Σύρος αναφέρει:»πως εκείνος που αξιώνεται να δεί τον εαυτό του,είναι ασυγκρίτως καλύτερος απ’αυτόν που αξιώνεται να δει αγγέλους.Και αυτός που κατορθώνει να γνωρίσει τον εαυτό του, είναι πολύ ανώτερος από εκείνον που ανασταίνει νεκρούς.»Όποιος αγωνίζεται να φθάσει στην αυτογνωσία και να βιώσει την αυτομεμψία αυτός θα αποκτήσει ειρήνη,αγάπη εσωτερική ανάπαυση και πληρότητα,τις δωρεές του Αγίου Πνεύματος.

«Και μη κατακρίνειν τον αδελφό μου»Ο Άγ.Μάξιμος ο Ομολογητής έλεγε ότι:»οι άνθρωποι έπαψαν να κλαίνε τις αμαρτίες τους,πήραν την κρίση από το Θεό και σαν αναμάρτητοι διατυπώνουν κρίσεις ο ένας για τον άλλο και αλληλοκαταδικάζονται.Ο ουρανός εκπλήσσεται για αυτό και η γη φρίττει.Αυτοί όμως ,όντας αναίσθητοι,ούτε καν ντρέπονται.»
Το να κρίνω ή να κατακρίνω δεν είναι δική μου δουλειά,αλλά μόνον του Θεού,που γνωρίζει τα κρύφια της καρδιάς κάθε ανθρώπου.Τολμώ να πω έχω αγνή καρδιά, είμαι καθαρή από αμαρτίες άρα μπορώ να κρίνω τον αδελφό μου;
Οι λόγοι που οδηγούν στην κατάκριση είναι η υπερηφάνια ,η ζήλεια, το μίσος η μνησικακία και ο φθόνος.Η κρίση γεννιέται από ψυχή γεμάτη υπεροψία,που σκοπό της έχει σαν άλλος Φαρισαίος να κατακρίνει τον πλησίον και να δικαιώσει τον εαυτό του.Ακόμη και αν μετέχω σε συζήτηση κατάκρισης ζημιώνω την ψυχή μου.Δεν υπάρχει χειρότερο αμάρτημα που καταδικάζει ο Θεός, γι’αυτό όρισε::»μη κρίνετε ίνα μη κριθήτε»και « εν ω μέτρω κρίνετε κριθήσεσθε».Η κατάκριση είναι θανάσιμο αμάρτημα όπως και η καταλαλιά,το να λέω δηλαδή για κάποιον αυτός είπε ψέμματα, θύμωσε αμάρτησε κλπ.Τα δύο αυτά πάθη αποξενώνουν τον άνθρωπο από τη Χάρη και το έλεος του Θεού,αχρηστεύουν κάθε κόπο και άσκηση.»Όποιος αποφεύγει να κρίνει τον άλλον νίκησε φάλαγγα δαιμόνων.¨Οποιος δεν κατηγορεί τους άλλους έχει θησαυρό ακίνδυνο,αυτός ξέφυγε την αδελφοκτονία,αυτός θα κατοικήσει μαζί με τους αγγέλους,αυτου το στόμα θα ευωδιάζει από τους καρπούς του Αγίου Πνεύματος.Αν θέλεις να γλυτώσεις από την κόλαση ,ποτέ κανένα μην κατακρίνεις.»
«ότι ευλογητός ει εις τους αιώνας των αιώνων .Αμήν» στο τέλος αυτής της ευχής ας δοξολογήσουμε τον Θεό,ας ευχαριστήσουμε και ας προσκυνήσουμε τον Δεσπότη Χριστό και ας τον παρακαλέσουμε να μας χαρίζει πλούσιο το έλεός Του.

Κύριε ,μη στερήσεις με των επουρανίων Σου αγαθών.
Κύριε ,λύτρωσαι με των αιωνίων κολάσεων.
Κύριε ,είτε λόγω, είτε έργω, είτε κατά νουν και διάνοιαν ήμαρτον,συγχώρησόν μοι.
Κύριε ,εγώ μεν ως άνθρωπος αμαρτάνω,Συ δε ως Θεός ελέησόν με.
Κύριε ,εν μετανοία με παράλαβε και μη εγκαταλείπης με.
Κύριε ,ως κελεύεις ,
Κύριε ,ως γινώσκεις ,
Κύριε ,ως βούλει ,γεννηθήτω το θέλημά Σου εν εμοί.
Κύριε ,το Σον θέλημα γενέσθω και μη το εμόν.

«…………..Eαν ταις γλώσσαις των ανθρώπων λαλώ και των αγγέλων,
Αγάπην δε μη έχω ,
γέγονα χαλκός ηχών ή κύμβαλον αλαλάζον.

Και εαν έχω προφητείαν και ειδώ τα μυστήρια πάντα και πάσαν την γνώσιν,και εαν έχω πάσαν την πίστιν,ώστε όρη μεθιστάνειν, Αγάπην δε μη έχω, ουδέν ειμί.


Και εαν ψωμίσω πάντα τα υπάρχοντά μου,και εαν παραδώ το σώμα μου ίνα καυθήσομαι,
Αγάπην δε μη έχω,ουδέν ωφελούμαι.

Η αγάπη μακροθυμεί ,χρηστεύεται ,
η αγάπη ου ζηλοί,
η αγάπη ου περπερεύεται ,ου φυσιούται ,ουκ ασχημονεί,
ου ζητεί τα εαυτής ,ου παροξύνεται,
ου λογίζεται το κακόν,
ου χαίρει επί τη αδικία ,συγχαίρει δε τη αληθεία
πάντα στέγει ,πάντα πιστεύει ,πάντα ελπίζει , πάντα υπομένει.

Η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει.»


(προς Κορινθίους Α΄
κφ.ιβ 27-31,ιγ 1-8)

Η Σύναξη των Παμμεγίστων Ταξιαρχών

Το Ιερό Συναξάρι 2

Στις 8 Νοεμβρίου η Εκκλησία μας γιορτάζει την Σύναξη των Αρχιστρατήγων Μιχαήλ και Γαβριήλ και των λοιπών Ασωμάτων και ουρανίων Ταγμάτων.

« Των ουρανίων στρατιών Αρχιστράτηγοι δυσωπούμεν υμάς ημείς οι ανάξιοι ,ίνα ταις υμών δεήσεσι τοιχήσητε ημάς σκέπη των πτερύγων της αύλου υμών δόξης φρουρούντες ημάς προσπίπτοντας εκτενώς και βοώντας Εκ των κινδύνων λυτρώσασθε ημάς,ως Ταξιάρχαι των άνω δυνάμεων»

Τα κτίσματα του Θεού3

Ο Θεός τα πάντα εποίησε.Τα ποιήματα του Θεού είναι μοιρασμένα σε τρείς κατηγορίες: στα νοητά,στα αισθητά και στα μικτά.Αισθητά λέγονται αυτά τα κτίσματα,που εννοούνται με τις πέντε αισθήσεις του ανθρώπου,αυτά δηλαδή που ο άνθρωπος μπορεί και βλέπει , ακούει οσφρίζεται πιάνει ή γεύεται,με άλλα λόγια τα δέντρα,οι πέτρες και ό,τι μας περιβάλλει..Μικτό ποίημα του Θεού είναι ο άνθρωπος,ο οποίος είναι και νοητός και αισθητός.Νοητός είναι διότι έχει ψυχή,η οποία είναι άυλη,αόρατη και αθάνατη,αισθητός είναι διότι έχει το σώμα,που είναι και αισθητό και υλικό και φθαρτό..Νοητά κτίσματα του Θεού είναι τα άυλα πνεύματα,όπως οι Άγγελοι.Τα νοητά κτίσματα βρίσκονται πάνω από τον ουρανό.Των Αγίων Αγγέλων Αρχηγοί είναι οι Αρχάγγελοι Μιχαήλ και Γαβριήλ.

Τα ουράνια Τάγματα


Τα ουράνια Τάγματα των Αγγέλων είναι ενενηνταεννέα σύμφωνα με ορισμένους μελετητές και το αποδεικνύουν με την παραβολή του Κυρίου,ο οποίος στο κατά Λουκά Ευαγγέλιο λέει:
« Τίς άνθρωπος εξ υμών έχων εκατό πρόβατα και απολέσας έν εξ αυτών ,ου καταλείπει τα ενενηκονταεννέα εν τη ερήμω και πορεύεται επί το απολωλός έως ού εύρει αυτό» ( Λουκ.ιε` 4)Πρόβατα εκατό είναι ο Αδάμ και οι ενενηνταεννέα τάξεις των Αγγέλων.Αμάρτησε ο Αδάμ και άφησε ο Χριστός τα ενενηνταεννέα τάγματα των ουρανών και ήρθε στη γή και εφόρεσε σάρκα για να σώσει τον Αδάμ.
Άλλοι μελετητές λένε ότι εννέα είναι τα τάγματα των Αγγέλων και βεβαιώνουν τον λόγο τους αυτό με την εξης παραβολή:«Ή τις γυνή,δραχμάς έχουσα δέκα,έαν απολέσει δραχμή μιαν,ουχί άπτει λύχνον και σαροί την οικίαν και ζητεί επιμελώς,έως ότου εύρη» ( Λουκ.ιε` 8).Δέκα δραχμές είναι ο Αδάμ και τα εννέα Τάγματα του ουρανού.Έπεσε ο Αδάμ και ζητώντας τον ο Θεός άναψε λύχνο τον Τίμιο Πρόδρομο και εδίδαξε στη γη ο Χριστός και καθάρισε τον κόσμο με τη διδαχή του,και σταυρώθηκε και βρήκε τον Αδάμ.Και ο ουρανός χάρηκε και η γη με την εύρεση του χαμένου Αδάμ.Αυτοί οι οποίοι λένε ότι τα Τάγματα των Αγγέλων είναι εννέα αυτοί έχουν δικιο όπως μαρτυρούν και οι Άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας ο Άγιος Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης και ο Ιωάννης ο Δαμασκηνός.




Οι Άγγελοι

Τί είναι όμως οι Άγγελοι; Ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος αναφέρει ότι ο Θεός έκτισε τους Αγγέλους πριν κτίσει τουν ουρανό και τη γη και πριν πλάσει τον άνθρωπο.Το όνομα «Άγγελος» σημαίνει μηνυτής ή αυτόν που φέρνει αγγελίες,αγγελιοφόρος με άλλα λόγια.Ο Άγγελος είναι φύση νοερή ,δηλαδή δεν μπορεί κανείς να την δει.Είναι αεικίνητος,όπως και ο νους του ανθρώπου,ο οποίος δεν μένει σε έναν τόπο αλλά περιφέρεται από τόπο σε τόπο.Ο Άγγελος είναι και αυτεξούσιος,αν θέλει να γίνει κακός γίνεται,όπως ο διάβολος.Ο Άγγελος είναι και ασώματος ,ως προς το δικό μας σώμα και πάντοτε είναι υπηρέτης του Θεού,τον οποίο δοξολογεί ακατάπαυστα. Και υμνεί και δοξάζει ασταμάτητα την άπειρη δύναμή Του.Ο Θεός στέλνει τους Αγγέλους Του σε διάφορες υπηρεσίες και εκείνοι υπακούουν .Έτσι ο ¨Αγγελος μπορεί να υπηρετεί κάποιον Άγιο,ή μπορεί να παραλάβει μια ψυχή ή να δείξει κάποιο όραμα και όποια άλλη υπηρεσία τον διατάξει ο Θεός να κάνει την εκτελεί υπάκουα.Πώς είναι οι Άγγελοι στη φύση τους και πώς μοιάζουν, αυτό κανείς δεν το γνωρίζει.Έχουν όμως την χάρη από τον Θεό να παίρνουν όποια μορφή τους διατάξει ο Θεός.Οι Άγγελοι είναι αθάνατοι,δεν πεθαίνουν ,δεν φθείρονται.Είναι φωτεινοί και λαμπροί,αυτό το φώς όμως το αντλούν από τον Θεό δεν παράγεται από τους ίδιους.Δεν έχουν ανάγκη γλώσσας ή ακοής ,αλλά χωρίς λόγο προφορικό και χωρίς ακοή εννοούν το πρόσταγμα του Θεού.Ο Άγγελος δεν είναι πανταχού παρών.Πανταχού παρών είναι μονάχα ο Θεός.¨Οταν ένας άγγελος βρίσκεται στη γη δεν μπορεί συγχρόνως να βρίσκεται και στον ουρανό και όταν είναι στον ουρανό δεν μπορεί να βρίσκεται στη γη.Δεν τον εμποδίζει ούτε πόρτα ,ούτε τοίχος,ούτε κλειδαριά ούτε άλλος φραγμός.Έχει τον αγιασμό και τον φωτισμό από το Άγιο Πνεύμα.Οι Άγγελοι είναι δυνατοί και έτοιμοι στο πρόσταγμα του Θεού.Πόλεις και χώρες και τόπους και Εκκλησίες επιτηρούν και φυλάσσουν.Κάθε Εκκλησία έχει τον φύλακα Άγγελό της .Σε κάθε Θεία Λειτουργία Άγγελοι κατεβαίνουν από τον ουρανό και παρίστανται στο Ναό και βοηθούν και συμμετέχουν στην Ιερή Ακολουθία. Κάθε Χριστιανός , αν και αμαρτωλός ,έχει τον δικό του φύλακα Άγγελο.Τα άλλα έθνη έχουν όλα από ένα Άγγελο. Πόσοι ακριβώς είναι κανείς δεν το γνωρίζει ,παρά μόνο ο Θεός.Ο προφήτης Δανιήλ λέει : « Χίλιαι χιλιάδες ελειτούργουν αυτώ ,και μύριαι μυριάδες παρειστήκεισαν αυτώ»( Δαν.ζ` 10)
Τα εννέα Τάγματα των Αγγέλων διαιρούνται σε τρεις τάξεις.Η πρώτη τάξη είναι των εξαπτερύγων Σεραφείμ,των πολυομμάτων Χερουβείμ και των αγιωτάτων Θρόνων.Η δεύτερη τάξη είναι των Κυριοτήτων,των Δυνάμεων και των Εξουσιών.Η τρίτη τάξη περιλαμβάνει τις Αρχές, τους Αρχαγγέλους και τους Αγγέλους.
Εκτός των άλλων χαρακτηριστικών ,οι Άγγελοι είναι και τρεπτοί,μπορούν δηλαδή να μεταβάλλουν την γνώμη τους,όπως έκανε και ο Εωσφόρος.

Η Σύναξη των Αγγέλων

Ο Εωσφόρος ήταν Άρχων ενός Αγγελικού Τάγματος. Περηφανεύθηκε όμως γέμισε με έπαρση κατά του πάντων Ποιητού και Δεσπότου και συλλογίσθηκε να βάλει τον θρόνο του πάνω από τον Θρόνο του Θεού.» «Γιατί να είναι Αυτός Θεός και όχι εγώ;» συλλογίσθηκε .Και αμέσως μόλις το σκέφθηκε εξέπεσε από την ουράνια δόξα και από το αρχαγγελικό αξίωμα καθώς είπε και ο Κύριος στο Ευαγγέλιο :« Εθεώρουν τον σατανάν ως αστραπήν εκ του ουρανού πεσόντα» ( Λουκ. Ι` 18) . Ο δε προφήτης Ησαίας λέγει:« πώς εξέπεσεν εκ του ουρανού ο Εωσφόρος ο πρωί ανατέλλων; συνετρίβη εις την γην ο αποστέλλων προς πάντα τα έθνη.συ σε είπας εν τη διανοία σου: εις τον ουρανόν αναβήσομαι,επάνω των αστέρων του ουρανού θήσω τον θρόνο μου…..έσομαι όμοιος τω Υψίστω.νυν δε εις άδην καταβήση και εις τα θεμέλια της γης»(Ησ.ιδ` 12-15) .Έπεσε από τον ουρανό κάτω στην άβυσσο της γης και από άγγελος που ήταν έγινε διάβολος. Μαζί του έσυρε και όλο το υποτασσόμενο σε αυτόν τάγμα ,που αποσκίρτησε και αυτό από το Θεό λόγω της υπερηφάνειας του. Άλλοι δαίμονες έφθασαν ως τον άδη,άλλοι έμειναν πάνω στη γη ,άλλοι έπεσαν στο νερό και άλλοι στον αέρα,αυτοί λέγονται και εναέρια τελώνια ψυχών. Από άγγελοι έγιναν δαίμονες και από φωτεινοί έγιναν σκοτεινοί.Τότε ,όταν σχίσθηκε ο ουρανός και έπεφταν οι δαίμονες,συνήχθησαν τα Τάγματα όλα του ουρανού και ο Αρχιστράτηγος Μιχαήλ βλέποντας την ελεεινή πτώση τους εννόησε την αιτία της πτώσεως τους και με την υποταγή και ταπείνωση ,την οποία έδειξε ως δούλος ευχάριστος και ικέτης πιστός προς τον δικό του Δεσπότη και Θεό ,διαφύλαξε τόσο την δική του δόξα και λαμπρότητα ,που από από τον Θεό έχει, όσο και την δόξα των άλλων Αγγελικών Ταγμάτων .Για αυτή του την υποταγή και την ευγνωμοσύνη ο παντοκράτορας Θεός τον διόρισε πρώτο των Αγγελικών τάξεων. Στάθηκε λοιπόν ο Αρχάγγελος Μιχαήλ ανάμεσα στους Αγγέλους και είπε : « Στώμεν καλώς ,στώμεν μετά φόβου Θεού» και αμέσως όλοι στάθηκαν .Τους φώναξε : «Πρόσχωμεν» ,δηλαδή «ας προσέξουμε και ας καταλάβουμε τί έπαθαν αυτοί οι εκπεσόντες δαίμονες από την υπερηφάνια τους,αυτοί που πρίν λίγο ήταν μαζί μας και ήταν Άγγελοι και ας συλλογισθούμε τί είναι ο Θεός και τί είναι ο Άγγελος,οτι δηλαδή ο Θεός είναι Δεσπότης και δημιουργός μας και ότι εμείς οι Άγγελοι είμαστε δούλοι Του και κτίσματά Του».Και έτσι ανύμνησε και δόξασε τον Θεό των απάντων και ανεβόησε μαζί με όλους τους Αγγέλους τον θείον και αγγελικόν ύμνο:» Άγιος,Άγιος,Άγιος Κύριος Σαβαώθ πλήρης ο ουρανός και η γη της δόξης αυτού.»

Στο γεγονός αυτό της Συνάξεως,της συναθροίσεως της προσοχής,της ομόνοιας,της ενώσεως των Αγγέλων τιμάται ο Ιερός Ναός των Παμμεγίστων Ταξιαρχών Άνω Νεστορίου.Στις 8 Νοεμβρίου τιμάμε λοιπόν τον Αρχάγγελο Μιχαήλ ,αλλά και τον Αρχάγγελο Γαβριήλ και τους υπόλοιπους Ασωμάτους και όλα τα ουράνια Τάγματα.