Ιερά Μητρόπολη Καστοριάς
Ιερός Ναός Παμμεγ. Ταξιαρχών Μηνιαία Εφημερίδα
Άνω Νεστορίου Απρίλιος 2013
Τηλ: 24670-31113 Φύλλο 23ο
Θείος έρως
Ο χαριτωμένος και θεοφιλής χριστιανός, ο ονομαζόμενος Λαργάτης, είχε μεγάλη αγάπη στον Κύριό μας Ιησού Χριστό, και πάντοτε μελετούσε ασταμάτητα το γλυκύτατο όνομα του Ιησού Χριστού μέσα στην καρδιά του. Αυτός, λοιπόν, ο τρισμακάριστος άνθρωπος, παρακινούμενος από την άσβεστη φλόγα της αγάπης του προς τον Χριστό, αποφάσισε να πάει στην Ιερουσαλήμ για να προσκυνήσει με άκρα ευλάβεια τον Άγιο και Ζωοποιό Τάφο του αγαπημένου του Ιησού και να δροσίσει με το προσκύνημά του λίγο το καμίνι της αγάπης του προς Αυτόν. Έφθασε εκεί με πολλή λαχτάρα και μεγάλο πόθο, και αγκαλιάζοντας τον Θεοδόχο Τάφο και καταφιλώντας αυτόν με πολλά δάκρυα και αναστεναγμούς,τόσο χάρηκε, ώστε από την υπερβολική χαρά ξεψύχησε. Οι σύντροφοί του βλέποντας αυτό το θαυμαστό και παράδοξο θέαμα , θέλησαν να μάθουν πώς, από τι πέθανε. Γι’αυτό τον έσχισαν - και ω του θαύματος- ! Βρήκαν γραμμένα στην καρδιά του τούτα τα ερωτικά και θεία λόγια: ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ, ΓΛΥΚΕΙΑ ΑΓΑΠΗ.
Από την σοφία των Πατέρων...
«Μὴν ἀγωνιᾷς γιὰ τίποτε, ἀφοῦ ὁ Κύριός σου εἶναι παρὼν στὴ ζωή σου. Ἡ ἀγκάλη του σὲ περιβάλλει ἀπὸ παντοῦ. Βρίσκεται, ὄχι μονάχα γύρω σου, ἀλλὰ μέσα σου, γνωρίζοντας ὅλους τοὺς λογισμοὺς, τὶς ἀνάγκες καὶ τοὺς πόθους σου».
(Ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κροστάνδης)
Όταν ξεκινάς να σταθής ενώπιον του Κυρίου, ας είναι ο χιτών της ψυχής σου υφασμένος εξ ολοκλήρου με το νήμμα της αμνησικακίας. Ειδεμή τίποτε δεν πρόκειται να ωφεληθής από την προσευχή.
Όταν αισθανθής γλυκύτητα ή κατάνυξι σε κάποιον λόγο της προσευχής σου, σταμάτησε σ’αυτόν, διότι τότε συμπροσεύχεται μαζί μας ο φύλακας Άγγελός μας. ( Αγ. Ιωάννης της Κλίμακος)
Τώρα, έλα να ακολουθήσουμε βήμα προς βήμα το Χριστό στο Πάθος, εκεί που σταυρώνεται για τις δικές μας αμαρτίες για να βρεθούμε κοντά Του τη μεγάλη στιγμή της Ανάστασης. Ας σταυρώσουμε κι εμείς τα εγωκεντρικά μας πάθη ώστε « να παρουσιάσουμε τις αισθήσεις μας καθαρές στον Κύριο και να θυσιάσουμε ως φίλοι την ψυχή μας γι’ Αυτόν και να μην πνιγούμε στις μέριμνες του βίου όπως ο Ιούδας»
( αντίφωνο α΄ακουλ. Παθών) ( π. Φιλόθεος Φάρος)
ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
Τον βίο της θαυμαστής αυτής Οσίας έγραψε ο άγιος Σωφρόνιος, Πατριάρχης Ιεροσολύμων.
Κάποτε, κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, ένας ιερομόναχος, ο Γέρων Ζωσιμάς, αποσύρθηκε μέσα στην έρημο πέραν του Ιορδάνου. Οδοιπορούσε επί είκοσι ημέρες, χωρίς να δει ψυχή, όταν, ξαφνικά, μια ανθρώπινη φιγούρα με ζαρωμένο γυμνό σώμα και κατάλευκα σαν χιόνι μαλλιά πέρασε φευγαλέα από μπροστά του κι έγινε άφαντη. Ο Γέροντας έτρεχε ξοπίσω της για αρκετή ώρα, μέχρι που η φιγούρα στάθηκε σε ένα ρυάκι και τον κάλεσε με το όνομά του:
«Αββά Ζωσιμά», του είπε, «συγχώρεσέ με, χάριν του Κυρίου· δεν μπορώ να εμφανιστώ σε σένα, διότι είμαι μια γυναίκα γυμνή».
Ο Ζωσιμάς της πέταξε το εξώρασό του κι εκείνη τυλίχτηκε μ’ αυτό και εμφανίστηκε μπροστά του. Στο άκουσμα του ονόματός του, από το στόμα της άγνωστης γυναίκας, ο Γέροντας φοβήθηκε.Ύστερα από παρατεταμένη επιμονή του, η γυναίκα διηγήθηκε την ιστορία της.
Γεννήθηκε στην Αίγυπτο και σε ηλικία μόλις δώδεκα ετών άρχισε να ζει ακόλαστο βίο στην Αλεξάνδρεια, επί δεκαεπτά χρόνια ακολουθούσε διεστραμμένο τρόπο ζωής. Η Μαρία, οιστρηλατημένη απ’ το σαρκικό πάθος της πορνείας, ακολούθησε κάποιους νέους και επιβιβάστηκε σε ένα πλοίο με προορισμό τα Ιεροσόλυμα. Φθάνοντας στην Αγία Πόλη, θέλησε να επισκεφθεί την εκκλησία για να προσκυνήσει τον Τίμιο Σταυρό. Όμως μια αόρατη δύναμη την εμπόδιζε να εισέλθει στον Ναό της Αναστάσεως. Έντρομη, τότε, στήλωσε το βλέμμα της στην εικόνα της Υπεραγίας Θεοτόκου στον νάρθηκα και προσευχήθηκε θερμά να της επιτραπεί να ασπαστεί τον Τίμιο Σταυρό, ομολογώντας την αμαρτωλότητά της και εμπιστευόμενη τα βήματά της στην Πανάχραντο Θεοτόκο.
Τότε πράγματι, της επετράπη η είσοδος μέσα στην εκκλησία. Αφού προσκύνησε τον Σταυρό, επέστρεψε στον νάρθηκα, γονάτισε μπροστά στην εικόνα και ευχαρίστησε θερμά τη Θεοτόκο. Την ίδια στιγμή άκουσε μια φωνή να της λέει: «Εάν περάσεις τον Ιορδάνη, θα βρεις την αληθινή ειρήνη!». Η Μαρία βγήκε και, αφού αγόρασε τρία καρβέλια ψωμί, ξεκίνησε για τον Ιορδάνη ποταμό.
Την επομένη μετέλαβε των Αχράντων Μυστηρίων στο μοναστήρι του αγίου Ιωάννη του Βαπτιστή και πέρασε τον Ιορδάνη πόταμο. Παρέμεινε σαράντα οκτώ χρόνια στην έρημο ολομόναχη, υπομένοντας αγόγγυστα πολλές δοκιμασίες, με ακρότατη άσκηση, «πυκτεύουσα», παλεύοντας με τα άλογα πάθη της και τους εμπαθείς λογισμούς σαν με άγρια θηρία. Τρεφόταν μόνο με αγριόχορτα.
Αφού τελείωσε την αφήγησή της, στάθηκε όρθια σε στάση προσευχής. Τότε ο Ζωσιμάς την είδε να αιωρείται πάνω από το έδαφος. Η Μαρία τον παρακάλεσε να έλθει ξανά τον επόμενο χρόνο να της φέρει τη Θεία Ευχαριστία. Εκεί, στις όχθες του Ιορδάνη, θα ερχόταν να τον συναντήσει για να κοινωνήσει.
Πράγματι, ένα χρόνο αργότερα, ο αββάς Ζωσιμάς κατέφθασε με τη Θεία Κοινωνία στις όχθες του Ιορδάνη, ήταν ήδη βράδυ. Έμεινε να αναρωτιέται, πώς εκείνη θα διέσχιζε τον Ιορδάνη ποταμό; Τότε, μέσα στο φεγγαρόφωτο διέκρινε τη μορφή της να πλησιάζει το ποτάμι, να κάνει το σημείο του Σταυρού επάνω του και κατόπιν να βαδίζει επάνω στο νερό σαν να ήταν ξηρά! Αφού την κοινώνησε, η οσία τον παρα-κάλεσε να ξανάρθει μετά από ένα χρόνο στην ίδια εκείνη πηγή όπου συναντήθηκαν την πρώτη φορά.
Ο καιρός πέρασε, ο αββάς επέστρεψε σ’ εκείνο το σημείο και ανακάλυψε εκεί το άψυχο σώμα της. Πάνω απ’ το κεφάλι της ήταν γραμμένο στην άμμο: «Αββά Ζωσιμά, θάψε εδώ το σώμα της ταπεινής Μαρίας, απόδος χουν εις χουν. Απεβίωσα την 1η Απριλίου, το ίδιο βράδυ του σωτηρίου μαρτυρίου του Χριστού, αφού κοινώνησα των Αχράντων Μυστηρίων». Από την επιγραφή αυτή πληροφορήθηκε για πρώτη φορά ο Ζωσιμάς το όνομα της οσίας και ερμήνευσε το άλλο φοβερό θαύμα που είχε συντελεστεί: το γεγονός ότι, τον προηγούμενο χρόνο, όταν της μετέδωσε τη Θεία Κοινωνία, εκείνη είχε φθάσει μέσα σε λίγες ώρες το ίδιο βράδυ στο σημείο συνάντησής τους, ενώ εκείνος πεζοπορούσε είκοσι ημέρες για να μεταβεί εκεί. Ο άγιος Ζωσιμάς έθαψε το σώμα της μεγάλης αυτής οσίας, της Μαρίας της Αιγύπτιας. Επιστρέφοντας στο μοναστήρι του, διηγήθηκε όλο τον βίο της και τα θαύματα στα οποία ο ίδιος υπήρξε αυτόπτης μάρτυς.
Έτσι δοξάζει ο Κύριός μας τους μετανοημένους αμαρτωλούς. Η οσία Μαρία μνημονεύεται επίσης την Ε΄ Κυριακή της Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Η Εκκλησία την έχει ως υπόδειγμα μετανοίας για τους πιστούς, τις ημέρες αυτές της αγίας Νηστείας.
Αναπαύθηκε περί το έτος 530.
(Αγ. Νικολάου Βελιμίροβ)
Τα τροπάρια της Μεγάλης Εβδομάδος
«Ιδού ο Νυμφίος έρχεται εν τω μέσω της νυκτός, και μακάριος ο δούλος, ον ευρήσει γρηγορούντα. Ανάξιος δε πάλιν ον ευρήσει ραθυμούντα. Βλέπε ουν, ψυχή μου, μη τω ύπνω κατενεχθείς, ίνα μη τω θανάτω παραδοθείς και της βασιλείας έξω κλεισθείς. Αλλά ανάνηψον κράζουσα· Άγιος, Άγιος, Άγιος ει ο Θεός ημών, διά της Θεοτόκου ελέησον ημάς.»
«Δείτε, έρχεται Νυμφίος καταμεσίς της νύχτας, και καλότυχος ο δούλος, που θα τον βρει ξύπνιο, αλλά ανάξιος εκείνος που θα πιαστεί στον ύπνο. Πρόσεχε λοιπόν, ψυχή μου, μην αφεθείς στον ύπνο, για να μην παραδοθείς στο θάνατο και κλειστείς έξω από τη βασιλεία. Αλλά σύνελθε και φώναξε: Είσαι Άγιος, Άγιος, Άγιος, Θεέ μας, μέσω της Θεοτόκου ελέησέ μας.»
«Τον νυμφώνα Σου βλέπω, Σωτήρ μου, κεκοσμημένον, και ένδυμα ουκ έχω, ίνα εισέλθω εν αυτώ.
Λάμπρυνόν μου την στολήν της ψυχής, Φωτοδότα, και σώσον με».
«Σωτήρα μου, βλέπω στολισμένο το σπίτι του γάμου, αλλά δεν έχω κατάλληλα ρούχα για να μπω μέσα. Κάνε λαμπερή τη στολή της ψυχής μου, Εσύ που δίνεις το φως, και σώσε με».
Μπροστά στην Μεγ. Εβδομάδα
Στεκόμαστε μπροστὰ στὴ θύρα τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος, που ὀνομάζεται Μεγάλη για τα κοσμοσωτήρια γεγονότα που συμβαίνουν σ’αυτή από τον Δεσπότη Χριστό,ἐπειδὴ ὅπως λέγει ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος,« ἡ χρονία τυραννία του διαβόλου καταλύθηκε , ο θάνατος έσβησε, ο Παράδεισος άνοιξε, ο Ουρανός έγινε προσβάσιμος, ο Θεός της ειρήνης ειρηνοποίησε τα άνω και τα επί της γης.»
Η δομή της Μεγάλης Εβδομάδος είναι ακριβώς η αναπαράσταση της τελευταίας εβδομάδος της επί γης παρουσίας του Χριστού μας.
Οι τέσσερις πρώτες μέρες μας προετοιμάζουν πνευματικά για το Θείο Δράμα και οι Ακολουθίες ονομάζονται « Ακολουθίες του Νυμφίου».
Τὴ Μεγάλη Δευτέρα τιμᾶται ὁ πάγκαλος Ἰωσήφ,ως τύπος του Χριστού. Ο σώφρων Ιωσήφ σκλαβώθηκε μὲν κατὰ τὸ σῶμα, ἀλλὰ κατὰ τὴν ψυχὴ ἔμεινε καὶ ἔτσι ἀξιώθηκε νὰ γίνει κυρίαρχος ὅλης τῆς Αἰγύπτου. Ἡ κατάρα ἔπειτα τῆς ἄκαρπης συκιᾶς, μᾶς προτρέπει ν᾿ ἀποφεύγουμε τὸ πάθος καὶ νὰ κάνουμε ἔργα καὶ καρποὺς πνευματικούς.
Τὴ Μεγάλη Τρίτη θ᾿ ἀκούσουμε την παραβολή τῶν δέκα παρθένων. Μᾶς συμβουλεύει κι ἐδῶ μὲ ὕμνους ἐξαίσιους ἡ Ἐκκλησία μας,νὰ φροντίσουμε νὰ ἀνάψωμεν τὰς νοητὰς λαμπάδας τῶν ψυχῶν μας,όπως οἱ φρόνιμες παρθένες για να συναντήσουμε τὸν Αθάνατον Νυμφίον τῶν ψυχῶν,τὸν Δεσπότην μας Ἰησοῦν Χριστόν, ο οποίος θὰ ἔλθει στη Δευτέρα Παρουσία Του, γιὰ νὰ πάρει τις φρόνιμες ψυχές μέσα στὸν οὐράνιον νυμφώνα τῆς ἀϊδίου τρυφῆς καὶ βασιλείας».
Τὴ Μεγάλη Τετάρτη ακούμε για την μετάνοια της πόρνης γυναίκας που άλειψε τὸν Κύριον με μύρο. Ποιὸς δὲν δακρύζει, ὅταν σκεφθεῖ ὅτι, ἐνῶ ὅλοι ἁμαρτάνουμε (καὶ πολλὲς φορὲς βαρύτερα ἀπὸ τὴν πόρνη) ὡστόσο δὲν ἀκολουθοῦμε τὸ παράδειγμά της, γιὰ νὰ σβήσουμε μὲ δάκρυα μετανοίας τὸ χειρόγραφο, ποὺ εἶναι φορτωμένο μὲ τὸ πλῆθος τῶν ἁμαρτιῶν μας.
Τὴ Μεγάλη Πέμπτη «ἑορτάζομεν τὸν Ἱερὸν Νιπτῆρα, τὸν Μυστικὸν Δεῖπνον, τὴν ὑπερφυᾶ προσευχὴν καὶ τὴν Προδοσίαν». Ἡ κυριαρχοῦσα μορφὴ – αἰώνιο σύμβολο σκότους συνει-δήσεως καὶ παράδειγμα πρὸς ἀποφυγὴν – εἶναι ἡ προδοτικὴ ὄψη τοῦ Ἰούδα.
Τὴ Μεγάλη Παρασκευὴ «τὰ Ἅγια καὶ Σωτήρια καὶ Φρικτὰ Πάθη τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐπιτελοῦμεν».
Καὶ τὸ Μέγα Σάββατον «τὴν Θεόσωμον Ταφὴν καὶ τὴν εἰς Άδου κάθοδον τοῦ Κυρίου καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἑορτάζομεν».
Η σωτηρία μας είναι αποτέλεσμα των Παθημάτων και της αδίκου Θυσίας του Κυρίου μας, καθ’ ότι «Αυτός εβάστασε πάνω Του τις αμαρτίες μας και πρόσφερε δια του σώματός Του θυσία γι’αυτές στον σταυρό, για να ελευθερωθούμε και να αποξενωθούμε από την αμαρτία και να ζήσουμε στο εξής για τη δικαιοσύνη και την αρετή.» (Α΄Πετρ.2:24).
( καθ.Παντελή Πάσχου)
Καλή Ανάσταση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.