Εφημερίδα Αυγούστου 2012 φύλλο 15ο

Παμμεγιστοι ταξιαρχεσ

    

Ιερά Μητρόπολη Καστοριάς

Ιερός Ναός Παμμεγ. Ταξιαρχών       Μηνιαία Εφημερίδα        

Άνω Νεστορίου                              Αύγουστος 2012

Τηλ: 24670-31113                           Φύλλο15ο

Να με αγιογραφήσεις

Υπήρχε τον καιρό εκείνο, το 1870, μία αγιογράφος Μοναχή ονόματι Τατιανή, της Ρωσικής Ιεράς Μονής της Μυροφόρου Αγίας Μαρίας της Μαγδαληνής, που βρίσκεται στους πρόποδες του απέναντι της Ιερουσαλήμ Όρους των Ελαιών.
Είδε δε η Τατιανή καθώς κοιμόταν το εξής όραμα: Είδε, ότι την επισκέφθηκε στο κελλί της μία άγνωστη Μοναχή, η οποία της είπε: «Αδελφή Τατιανή,ήλθα να με ζωγραφίσεις».

Η Τατιανή απάντησε: «Ευλόγησον,αδελφή,αλλά εγώ είμαι αγιογράφος και όχι ζωγράφος».

Και η Επισκέπτρια της λέγει:

«Τότε να με αγιογραφήσεις».

Η Τατιανή εξεπλάγη με το θάρρος της ξένης και απεκρίθη: «Δεν έχω ξύλο (σανίδι), πού να σε ζωγραφίσω;».

Τότε η Επισκέπτρια Μοναχή της δίδει ένα σανίδι αγιογραφήσεως και της λέγει: «Ζωγράφισε»!

Αλλά ενώ ζωγράφιζε η Τατιανή την Μοναχή, είδε τα Άμφιά Της να γίνονται χρυσά, το Πρόσωπό Της να λάμπει πολύ, και Την άκουσε να λέγει: «Ω, μακαρία Τατιανή, μετά τον Απόστολο και Ευαγγελιστή Λουκά, θα με αγιογραφήσεις πάλι εσύ».Η Τατιανή αντελήφθη, ότι αγιογραφούσε την Παναγία! Εταράχθη και ξύπνησε.

Αμέσως έσπευσε στην Ηγουμένη και της διηγήθηκε το Όραμα. Η Ηγουμένη δυσπίστησε και της είπε να πάει να κοιμηθεί και αύριο να αγιογραφήσει μία Εικόνα της Παναγίας.Καθώς όμως επέστρεφε, είδε να βγαίνει από το κελλί της φως και αισθάνθηκε ευωδία! Τότε ειδοποίησε την Ηγουμένη και μαζί εισήλθαν στο φωτεινό και ευωδιάζον κελλί, όπου είδαν εκπληκτικότερο Θαύμα:

Η Εικόνα του Οράματος βρισκόταν μέσα στο κελλί πραγματική, Αχειροποίητη! Η Αγία αυτή Εικόνα της Παναγίας! Μετά από όλα αυτά, παρουσιάζεται πάλι η Παναγία στη Μοναχή και λέγει: «Να με κατεβάσετε κάτω στο σπίτι μου,στη Γεθσημανή». Έτσι κι έγινε.

Από τότε η Αχειροποίητη Αγία Εικόνα της Παναγίας «Η Ιεροσολυμίτισσα», βρίσκεται στο Ιερό Προσκύνημα του Θεομητορικού Μνήματος της Γεθσημανής  και θαυματουργεί.

Λόγοι πατέρων.......

«Όστις ( όποιος) έχει τον Χριστόν μέσα εις την καρδίαν του, δεν φοβείται όλον τον κόσμον. Ανίσως θέλωμεν και ημείς να μη φοβούμεθα μήτε ανθρώπους μήτε δαίμονας, να έχωμεν τον Θεόν εις την καρδίαν μας.»               ( αγ. Κοσμάς ο Αιτωλός)

«Είνε και άλλος τρόπος να καταλάβετε την παναγίαν Τριάδα. Πώς; Να εξομολογηθήτε καθαρά, να μεταλάβετε τα άχραντα μυστήρια με φόβον και με ευλάβειαν, και τότε θα σας φωτίση η χάρις του παναγίου Πνεύματος να καταλάβετε καλύτερα…»   ( αγ. Κοσμάς ο Αιτωλός)


Το  Συναξάρι της ημέρας

Ο νεοϊερομάρτυς και εθναπόστολος αγ. Κοσμάς  γεννήθηκε στο Μέγα Δένδρο της Αιτωλίας στα χρόνια της τουρκικής σκλαβιάς (1714-1779).

Τα πρώτα γράμματα τα έμαθε στο κοντινό μοναστήρι της Αγίας Παρασκευής. Λαϊκός ακόμη πήγε στο Άγιο Όρος για ανώτερες σπουδές. Σπούδασε κοντά στους σπουδαιότερους δασκάλους της εποχής. Κατόπιν εκάρη μοναχός με το όνομα Κοσμάς στην Ι. Μονή Φιλοθέου του Αγ. Όρους, όπου και εχειροτονήθη ιερέας.

Από λαϊκός ακόμη είχε την επιθυμία να ωφελήσει με τις γνώσεις του τους Χριστιανούς , οι οποίοι βρίσκονταν σε κατάσταση αμάθειας κάτω από την πίεση και επίδραση είτε των Τούρκων είτε των Φράγκων στα Επτάνησα.

Προσευχόταν θερμά, θέλοντας να πληροφορηθεί το θέλημα του Θεού και τη λύση του έδωσε το χωρίο του Απ. Παύλου ( Α’ Κορ. 10, 24) « μηδείς τα εαυτού ζητείτω αλλά το του ετέρου έκαστος » .

Πήρε έτσι την άδεια από τον Πατριάρχη Σωφρόνιο να περιοδεύει κηρύττοντας το Λόγο του Θεού.

Συμβούλευε την αγάπη, την ομόνοια, την αφιλοκέρδεια, την παύση της κερδοσκοπίας και προ πάντων στηλίτευε τους εξισλαμισμούς. Τα λόγια του Πατροκοσμά μεγάλωσαν τα ελληνόπουλα, με την αμετάθετη και ακλόνητη βεβαιότητα της Ελευθερίας, του «Ποθούμενου»,όπως έλεγε συνθηματικά.

Έκανε τέσσερις περιοδείες ,περιτρέχοντας Θράκη, Μακεδονία, Ήπειρο, Ρούμελη, Κυκλάδες, Νησιά του Αιγαίου και του Ιονίου.Όπου πήγαινε ,ζητούσε πρώτα να στήσουν οι κάτοικοι ένα ξύλινο Σταυρό , στη βάση του οποίου τοποθετούσε ένα σκαμνί , στο οποίο ανέβαινε και κήρυττε. Φεύγοντας άφηνε τον σταυρό ,για να θυμίζει το κήρυγμά του. Πολλοί από αυτούς τους σταυρούς θαυματουργούσαν.

Με το κήρυγμά του πολλοί  μετανοούσαν, άλλαζαν τρόπο ζωής και γίνονταν συνειδητοί χριστιανοί. Κατάφερε μέσα στη σκλαβιά, την άγνοια και την ανέχεια των ραγιάδων να χτιστούν 210 Ελληνικά Σχολεία  και να αρχίσουν τη λειτουργία τους άλλα 1.100 κατώτερα «Για να μορφωθούν τα παιδιά, να μάθουν γράμματα, να μάθουν το Ευαγγέλιο και την Ιστορία τους, να μείνουν Ρωμιοί, να μην τουρκέψουν και πάει χαθεί το Γένος!»

Κατάφερε να φτιάξει 4.000 κολυμβήθρες, να ελευθερώσει 1.500 Χριστιανές παραμάνες από τα παλάτια των πασάδων και των μπέηδων, να μπολιαστούν με προτροπές του χιλιάδες άγρια δέντρα και να μετατραπούν σε καρποφόρα, να δοθούν πάνω από 500.000 κομβοσχοίνια και σταυρουδάκια στους Χριστιανούς για τη στερέωση και την πνευματική τους ενίσχυση, να θεριέψει η Πίστη στο Χριστό και η ελπίδα στην Ελευθερία του Γένους για την οποία κήρυττε παντού, να σταματήσουν τα εβραϊκών συμφερόντων παζάρια της Κυριακής, να γίνε-ται ο ευλογημένος Εκκλησιασμός την Κυριακή και τα παζάρια το Σάββατο..Αυτό το τελευταίο έγινε αφορμή να προκληθεί μεγάλη οικονομική ζημία στο εβραϊκό εμπόριο της περιοχής των Ιωαννίνων, τέτοια που οι ζημιωθέντες δίνοντας πολλά πουγκιά στον Κούρτ Πασά, του ζήτησαν να σκοτώσει τον μέγα και άγιο δάσκαλο του Γένους μας! Αυτός συνέλαβε τον άγιο και τον θανάτωσε με απαγχονισμό, το δε λείψανό του ρίχτηκε στον Άψο ποταμό απ’ όπου ανεσύρθη και ενταφιάστηκε στην Ιερά Μονή Κοιμήσεως Θεοτόκου στο χωριό Καλικόντασι της Ηπείρου.

Η αγιότητά του ήταν φανερή ήδη ενόσω ζούσε. Πολλά θαύματα , με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος, έκανε και ήταν προικισμένος με προορατικό και προφητικό χάρισμα .Είναι γνωστές οι προφητείες του, οι οποίες αναφέρονται σε εθνικά γεγονότα ,ανακαλύψεις επιστημονικές και τεχνολογικές αλλά και την εξέλιξη του τρόπου ζωής των ανθρώπων.

Η μνήμη του  αγ. Κοσμά του Αιτωλού εορτάζεται στις 24 Αυγούστου.

Άγιε του Θεού πρέσβευε στον Κύριο και για εμάς.

   

Το ιερό μυστήριο της εξομολογήσεως

Τι είναι η Εξομολόγηση ;

Η Εξομολόγηση είναι ένα από τα βασικά Μυστήρια της Εκκλησίας. Είναι πράξη μετάνοιας. Και μετάνοια σημαίνει αλλαγή του εαυτού μας, στροφή, μεταμόρφωση.

Όταν αμαρτάνουμε απομακρυνόμαστε από τον Θεό. Όταν όμως μετανοούμε, ομολογούμε τις αμαρτίες μας και ζητάμε συγχώρεση, επιστρέφουμε σ΄ Αυτόν.

Το Μυστήριο καθιερώθηκε από τον ίδιο τον Χριστό. Αυτός έδωσε στους Αποστόλους την εξουσία να συγχωρούν αμαρτίες. Στη συνέχεια οι Απόστολοι μετέδωσαν το χάρισμα αυτό στους επισκόπους και τους Πρεσβυτέρους της Εκκλησίας. Έτσι, μέσω της κανονικής χειροτονίας διαιωνίζεται .

Είναι απαραίτητη η Εξομολόγηση για όλους ; Εγώ δε σκότωσα ούτε έκλεψα...τι να εξομολογηθώ;

Μόνο ένας αναμάρτητος δε χρειάζεται Εξομολόγηση. Και μια μόνο μέρα να ζήσουμε πάνω στη γη ,φτάνει για να αμαρτάνουμε.

Ο άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος γράφει ότι, όποιος θεωρεί τον εαυτό του αναμάρτητο, βρίσκεται σε πλάνη και μακριά από την αλήθεια.

Όταν αναρωτιόμαστε τι να πούμε στον πνευματικό μας, δεν κάνουμε λεπτή εργασία στον εαυτό μας, δεν περνάμε τον εαυτό μας από κόσκινο, όπως λέει ο γέρων Παΐσιος

Ο Χριστός μας διδάσκει, ότι ακόμα και οι αμαρτωλοί λογισμοί μας απομακρύνουν από τον Θεό. Επίσης , αμαρτάνουμε όχι μόνο όταν πράττουμε κάτι κακό, αλλά και όταν δεν εφαρμόζουμε το καλό. Άραγε, ποιος μπορεί να ισχυριστεί ότι εκπληρώνει πραγματικά την εντολή της αγάπης και μάλιστα προς τους εχθρούς του;

 

•Τι πρέπει να πω στην Εξομολόγηση ;

Στην Εξομολόγηση εξετάζουμε πρώτα τη σχέση μας με το Θεό, αν πιστεύουμε,αν εκκλησιαζόμαστε, αν προσευχόμαστε, αν νηστεύουμε. Κατόπιν εξετάζουμε τον εαυτό μας, τι αισθανόμαστε, τι σκε-φτόμαστε, τι λέμε, τι κάνουμε, πώς συμπεριφε-ρόμαστε. Εξετάζουμε επίσης τις οικογενειακές σχέσεις, τις κοινωνικές σχέσεις, την εργασία, ακόμα και τη διασκέδασή μας. Και αυτό επειδή όλη μας η ζωή θέλουμε να φωτιστεί από το Άγιο Πνεύμα.

Με την εξομολόγηση ο άνθρωπος λυτρώνεται ( γέρων Παισιος)



Ο παράδεισος άνθισε στην καρδιά μου από τη στιγμή που εξομολογήθηκα. ( Ντοστογιέφσκι)

Η ιστορία του Θεομητορικού ύμνου  « Άξιον εστί»

Σε ένα κελλί της Ι.Μ. Παντοκράτορος του Αγ. Όρους,που ήταν αφιερωμένο στην Κοίμηση της Θεοτόκου, κατοικούσε ένας ενάρετος Ιερομόναχος γέροντας με τον υποτακτικό του.

Ένα Σαββάτο βράδυ του 980 μ.Χ. ο Γέροντας θέλησε να πάει στην αγρυπνία της Μονής.Είπε λοιπόν, στον υποτακτικό του:  

- Εγώ, τέκνο μου, θα πάω να ακούσω την αγρυπνία ως συνήθως. Εσύ μείνε στο κελί και ανάγνωσε την ακολουθία σου.

Και έτσι έφυγε.Αφού ήρθε το βράδυ, άκουσε ο υποτακτικός να χτυπάει κάποιος την πόρτα του κελλιού. Πήγε, την άνοιξε και είδε κάποιον ξένο και άγνωστο μοναχό, ο οποίος αφού παρακάλεσε, μπήκε και έμεινε εκείνη τη βραδιά στο κελλί.Την ώρα του όρθρου σηκώθηκαν και έψαλλαν και οι δύο την ακολουθία. Όταν όμως ήλθαν στην «Τιμιωτέραν των Χερουβίμ», ο υποτακτικός έψαλλε έως τέλους το συνηθισμένο και παλαιό ύμνο του Αγ. Κοσμά του Ποιητού, ενώ ο ξένος μοναχός στάθηκε μπροστά από την εικόνα της Θεοτόκου και με περισσή ευλάβεια και φόβο κάνοντας άλλη αρχή του ύμνου τον έψαλλε μελιρρύτως ως εξής:

«Άξιον εστίν ως αληθώς,

μακαρίζειν σε την Θεοτόκον, την αειμακάριστον, και παναμώμητον, και μητέρα του Θεού ημών»˙ μετά πρόσθεσε και

«την Τιμιωτέραν των Χερουβείμ και ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σεραφείμ, την αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσαν, την όντως Θεοτόκον Σε μεγαλύνομεν» μέχρι τέλους.

Όταν άκουσε αυτό ο υποτακτικός ενθουσιάστηκε αφ’ ενός για το νέο ύμνο αφετέρου για την κατά κάποιο τρόπο αγγελοειδή φωνή και ουράνιο μελωδία που άκουσε και λέει προς τον ξένο μοναχό:

- Εμείς μόνο την «Τιμιωτέρα» ψάλλουμε˙ «Το Άξιον Εστίν», δεν το έχουμε ακούσει ποτέ, ούτε εμείς αλλά ούτε και οι πρωτύτεροι από μας. Αλλά σε παρακαλώ, κάνε αγάπη και γράψε σε μένα τον ύμνο αυτό για να τον ψάλλω και εγώ στην Θεοτόκο.
- Φέρε μου μελάνι και χαρτί για να γράψω τον ύμνο, του είπε ο ξένος μοναχός.
- Δεν έχω ούτε μελάνι, ούτε χαρτί ,είπε ο υποτακτικός. Τότε ο ξένος μοναχός είπε:
- Φέρε μου μια πλάκα.  .

Ο υποτακτικός πήγε τότε και έφερε μια πλάκα. (μάλιστα λέγεται, ότι η πλάκα αυτή ήταν από το δάπεδο του ναού κάτι που είναι πολύ πιθανόν). Την πήρε λοιπόν ο ξένος, και έγραψε πάνω σ’ αυτήν με το δάκτυλο του τον παραπάνω ύμνο, το «Άξιον Εστίν». Κι ώ του θαύματος!!! Τα γράμματα χαράχθηκαν τόσο βαθιά πάνω στην σκληρή πλάκα σαν να γράφηκαν σε μαλακό πηλό. Μετά είπε ο ξένος στον υποτακτικό:
- Από σήμερα και στο εξής έτσι να ψάλλετε αυτό τον ύμνο και εσείς, αλλά και όλοι οι Ορθόδοξοι στην Κυρία ημών Θεοτόκο. Και μετά εξαφανίστηκε.

Ο ξένος μοναχός ήταν ο Αρχάγγελος Γαβριήλ, απεσταλμένος από το Θεό, για να αποκαλύψει τον αγγελικό αυτό ύμνο στην ανθρωπότητα.

Εσένα έχω μεσίτρια , Παναγία Παρθένε, προς τον φιλάνθρωπο Θεό, να μην μου ελέγξει την ώρα της Κρίσεως τις πράξεις μπροστά σε όλους τους Αγγέλους. σε παρακαλώ Παρθένε, βοήθησέ με γρήγορα"