Εφημερίδα Σεπτεμβρίου 2012 φύλλο16ο

Παμμεγιστοι ταξιαρχεσ

    

Ιερά Μητρόπολη Καστοριάς

Ιερός Ναός Παμμεγ. Ταξιαρχών       Μηνιαία Εφημερίδα        

Άνω Νεστορίου                              Σεπτέμβριος  2012

Τηλ: 24670-31113                           Φύλλο16ο

Στο τραπέζι

Μια μέρα περνούσε ο άγιος Νήφων έξω από ένα σπίτι. Μέσα ο οικοδεσπότης με τη γυναίκα του και τα παιδιά του ήταν στο τραπέζι. Γύρω τους είδε να παραστέκονται κάποιοι ωραίοι νέοι με λαμπρά φορέματα. Στον αριθμό ήταν ακριβώς όσοι και οι συνδαιτημόνες. Αυτή η οικογένεια φαινόταν πολύ φτωχή. Γι’αυτό και ο άγιος είπε παραξενεμένος:

«Τι είναι πάλι αυτό; Οι καθιστοί είναι πάμπτωχοι, ενώ αυτοί που παραστέκουν είναι λαμπροφορεμένοι!»

Του φανέρωσε τότε ο Θεός ποιοι ήταν οι όρθιοι και τι σήμαινε το παράξενο εκείνο τραπέζι: οι ωραίοι και λαμπροί νέοι είναι άγγελοι του αόρατου Θεού, που έχουν εντολή να παραστέκουν τους χριστιανούς με σταυρωμένα τα χέρια σαν καλοί δούλοι την ώρα του φαγητού. Μόλις όμως ακουστεί στο τραπέζι καμμιά κατάκριση, αμέσως οι άγιοι άγγελοι φυγαδεύονται απ’την κακή κουβέντα, όπως οι μέλισσες απ’τον καπνό. Κι όταν απομακρυνθούν οι άγιοι άγγελοι, έρχεται ένα μαύρο και σκοτεινό δαιμόνιο και κυλιέται ανάμεσα στους φλύαρους συνδαιτημόνες.

                           («Άγιος Νήφων επίσκοπος Κωνσταντιανής, ο ασκητής επίσκοπος»)

«Μην ντρεπόμαστε το Σταυρό του Χριστού. Κι αν άλλος ντρέπεται και τον κρύβει, εσύ κάνε φανερά τον Σταυρό σου, για να δουν οι Δαίμονες το σημείο αυτό του Βασιλιά Χριστού και να φύγουν μακριά τρέμοντας. Κάνε το σημείο του Σταυρού συχνά, είτε τρως, είτε πίνεις, είτε κάθεσαι, είτε ξαπλώνεις, είτε σηκώνεσαι, είτε περπατάς, κοντολογής, σε κάθε περίσταση. Γιατί όποιος σταυρώνεται εδώ στη γη, βρίσκεται νοερά πάνω στον Ουρανό… 

Είναι μεγάλο το φυλακτήριο."

                ( άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων)

Το συναξάρι της ημέρας....

Ο άγιος Ευστάθιος ζούσε στα χρόνια του αυτοκράτορα Τραϊανού ( 98 μ.Χ.) στη Ρώμη μαζί με τη γυναίκα του την Τατιανή και τα δυο του αγόρια. Πριν βαπτιστεί χριστιανός ονομαζόταν Πλακίδας.Ήταν εξαίρετος αξιωματούχος αλλά και άνθρωπος ενάρετος.

Μια μέρα είχε βγει με τους στρατιώτες του στο δάσος για κυνήγι. Ξαφνικά είδε ανάμεσα στους πυκνόφυλλους θάμνους εκεί κοντά του ένα μεγαλόσωμο ελάφι και άρχισε να το κυνηγά. Εκείνο πήδηξε πάνω από έναν επικίνδυνο, απότομο, βαθύ λάκκο και στάθηκε απέναντι από τον Πλακίδα, στην αντίπερα όχθη του λάκκου σαν ήμερο. Ο Πλακίδας κοίταξε καλύτερα και στη μέση των κεράτων του ελαφιού είδε να λαμποκοπάει ένας Σταυρός, που είχε επάνω του την θεία μορφή του Εσταυρωμένου Χριστού και άστραφτε σαν τον ήλιο. Και τότε άκουσε μια φωνή να του λέγει:
- «Γιατί, Πλακίδα με διώκεις; Εγώ είμαι ο Χριστός, τον οποίον συ τιμάς με τα έργα και την αρετή σου, αν και δεν με γνωρίζεις....»

-«Ποιος είσαι συ, πού μου μιλάς; Φανερώσου σ' εμένα για να σε πιστέψω!»,είπε γεμάτος απορία ο Πλακίδας

— «Είμαι ο δημιουργός του Ουρανού και της γης, Πλακίδα... Είμαι ο Χριστός που σταυρώθηκα, πού τάφηκα και αναστήθηκα εκ νεκρών...»

Ο Πλακίδας έπεσε με το πρόσωπο στο χώμα και γεμάτος ευγνωμοσύνη και πίστη ομολόγησε τον Χριστό:
— «Πιστεύω, Κύριε, ότι πράγματι Συ είσαι ο κτίστης και Δημιουργός του κόσμου. Πιστεύω ότι Συ είσαι ο μόνος αληθινός Θεός και κανείς άλλος!...»

- «Τώρα που πιστεύεις, πήγαινε να βαπτιστείς και συ και η οικογένειά σου και έπειτα να ξαναέρθεις εδώ για να σου φανερώσω τι θα σου συμβεί στο μέλλον...»

Αφού βαπτίστηκε όλη η οικογένεια ο Ευστάθιος πια , έτσι ήταν το όνομά του μετά τη βάπτιση, πήγε στο ίδιο σημείο όπου είχε πρωτοακούσει τη Φωνή  και κει ο Κύριος του αποκάλυψε, ότι θα περάσει πολλά βάσανα, όπως είχε περάσει και ο Ιώβ, γιατί με τη βάπτισή του τσάκισε το διάβολο.Ο Κύριος τον εμψύχωσε,όμως επίσης, βεβαιώνοντάς τον, ότι  η χάρις Του πάντοτε θα τον συνοδεύει στον αγώνα του.

Ο φθονερός Σατανάς κήρυξε ανοικτό πόλεμο εναντίον του. Ο Ευστάθιος έχασε όλη του την περιουσία και τα ζωντανά του. Όλοι οι δούλοι του και οι συγγενείς του πέθαναν. Έτσι πήρε την οικογένειά του και μπάρκαρε πάμπτωχος πια, για την Αίγυπτο. Στο πλοίο ο Πλοίαρχος ζήτησε από τον Άγιο υπέρογκα ναύλα. Έκανε εκβιασμό γιατί του άρεσε η Θεοπίστη,έτσι λεγόταν τώρα η Τατιανή κι ήθελε να την κρατήσει σκλάβα του. Ο Άγιος αγωνιζόταν να σώσει την γυναίκα του. Τελικώς δεν τα κατάφερε. Τον κατέβασαν στο πρώτο λιμάνι βίαια με τα δύο παιδιά του.

Καθώς προχωρούσαν έπεσαν πάνω στην κοίτη ενός ποταμού πού είχε πολύ νερό. Το ποτάμι αυτό έπρεπε να το περάσουν και γέφυρα δεν υπήρχε πουθενά. Τότε ο Άγιος έκανε το σταυρό του, πήρε το ένα παιδί και το έβαλε στην απέναντι όχθη. Γύρισε εν συνεχεία να πάρει και το άλλο. Ενώ  βρισκόταν στη μέση του ποταμού, είδε ένα λιοντάρι αγριεμένο να ορμάει και να του αρπάζει το ένα παιδί. Κι εκεί πού αυτός κραύγαζε απελπισμένος, μη μπορώντας τίποτε άλλο να κάμει, συνέβη κάτι πιο απελπιστικό. Ένας μεγαλόσωμος λύκος του άρπαξε από την όχθη και το δεύτερο παιδί του το μικρότερο  και  εξαφανίστηκε σαν αστραπή μέσα στο δάσος.Έκλαιγε σαν άνθρωπος, στον μεγάλο πόνο του, έκανε ευλαβικά τα παράπονα του στο Θεό, αλλά τελικά με θερμή προσευχή τον παρεκάλεσε να σώσει την γυναίκα και τα παιδιά του και να τον στηρίξει στις δύσκολες αυτές στιγμές.

Περπατώντας μέρες ολόκληρες, νηστικός, άυπνος και συντετριμμένος έφθασε σε κάποια πόλη πού την λέγανε Βάδησσο. Εκεί στάθμευσε ο Άγιος και έπιασε δουλειά για να βγάζει το ψωμί του.

Τι απέγιναν όμως οι δικοί του;

Το λιοντάρι, όταν απομακρύνθηκε από την όχθη, το κυνήγησαν μερικοί βοσκοί και έσωσαν το παιδί από τα αιμοχαρή δόντια του. Το ίδιο συνέβη και με τον λύκο. Τον είδαν μερικοί γεωργοί πού κρατούσε το παιδί στο στόμα και τον κυνήγησαν.Το ένα, λοιπόν, από τα παιδιά μεγάλωσε μέσα στους τσοπάνους και το άλλο στους γεωργούς.
Αλλά και η γυναίκα του Αγίου γλίτωσε από την ατίμωση, διότι ο πλοίαρχος κατά θεία οικονομία αρρώστησε βαριά την ίδια μέρα πού κατέβασαν τον άγιο Ευστάθιο και τα παιδιά του από το καράβι και έτσι δεν μπόρεσε να εκπληρώσει την αισχρή επιθυμία του. Όταν μάλιστα έφθασε στην Πατρίδα του πέθανε ο αμαρτωλός εκείνος εκβιαστής.

Όταν οι βάρβαροι απείλησαν τη Ρώμη ο αυτοκράτορας Τραϊανός έδωσε εντολή να βρουν τον Πλακίδα για να είναι επικεφαλής στον πόλεμο.Ανάμεσα σ’αυτούς που στρατολόγησε ο άγιος ήταν και οι δύο υιοί του.Αφού σημείωσε μεγάλες επιτυχίες στην εκστρατεία του και ελευθέρωσε πολλές πόλεις, φρούρια κι οχυρά έφθασε στην πόλη, πού ήταν η Θεοπίστη. Έστησε δε κατά θεία συγκυρία την σκηνή του στον κήπο της Θεοπίστης, διότι αυτό ήταν κτήμα του άρχοντα και πλουσίου πλοιάρχου, πού είχε κατακρατήσει την Θεοπίστη στο πλοίο και ο οποίος είχε πεθάνει. Εκεί με Θεία Οικονομία  αναγνώρισε ο ένας τον άλλον και η  οικογένεια ξαναέσμιξε.

Έτσι ο Ευστάθιος  γύρισε θριαμβευτής στην Ρώμη. Εν τω μεταξύ είχε πεθάνει ο αυτοκράτορας Τραϊανός και στο θρόνο είχε ανεβεί ο ανεψιός του Αδριανός, γνωστός για το μίσος πού έτρεφε εναντίον των Χριστιανών. Εκείνος τον συμβούλεψε  να θυσιάσει στον Απόλλωνα και τους άλλους θεούς. Ο Ευστάθιος,η γυναίκα του και οι δυο γιοι του φυσικά αρνήθηκαν, δήλωσαν την σταθερή πίστη τους στο Χριστό, τον μόνο αληθινό Θεό και οδηγήθηκαν στον τόπο του μαρτυρίου. Ο Αυτοκράτορας διέταξε να κάψουν ένα μεγάλο χάλκινο βόδι και να τους βάλουν μέσα. Μετά τρεις μέρες άνοιξαν οι δήμιοι το χάλκινο βόδι κι είδαν με έκπληξη, ότι οι  ψυχές των Αγίων είχαν ταξιδέψει στην αιώνια και ευτυχισμένη κατοικία των ουρανών, αλλά ούτε μία τρίχα δεν είχε θιγή από τα λείψανα τους.

Η εκκλησία μας εορτάζει την μνήμη του αγίου Ευσταθίου, της συζύγου του Θεοπίστης και των δυο παιδιών τους Αγαπίου και Θεοπίστου στις 20 Σεπτεμβρίου.

Άγιοι του Θεού πρεσβεύσατε και για εμάς τους αμαρτωλούς στον Κύριο.

Μην ξεχάσω....

8.9. Τα γενέθλια της Παναγιάς μας

14.9. Η Ύψωση του Τιμίου Σταυρού

V      Να προσφέρω βασιλικό για την τελετή

Αρχίζει η καινούρια σχολική χρονιά

Καλή πρόοδο στα παιδιά μας!

Εορτολογιο Σεπτεμβίου

1.9. Αρχή της Ινδίκτου

2.9. αγ.Μάμαντος

5.9. Ζαχαρίου προφ.

6.9. ανάμνηση του εν Χώναις θαύμ. Αρχαγ.Μιχαήλ

8.9. Γενέθλιον της Υπεραγίας Θεοτόκου

14.9. Ύψωση του Τιμίου Σταυρού

16.9. Ευφημίας μεγαλομ.

17.9. Σοφίας, Πίστεως,Αγάπης και Ελπίδος μαρτ.

20.9.Ευσταθίου μεγαλομ. & της συνοδείας αυτού

23.9. σύλληψη Τιμίου Προδρόμου

24.9. Θέκλης πρωτομ. & ισαποστόλου / 26.9. μετάσταση Ιωάννου του Θεολόγου

Η δύναμη του Σταυρού

Ένας βασιλιάς ασεβής στην Αίγυπτο, είχε έναν βεζύρη που ήταν Εβραίος. Στην Αλεξάνδρεια ζούσε τότε ο Πατριάρχης Ιωακείμ,που ήταν άγιος και σοφός άνθρωπος και γι’αυτόν το λόγο ο Αιγύπτιος βασιλιάς τον αγαπούσε ιδιαιτέρως. Μια μέρα είπε ο Εβραίος στο βασιλιά του:

«Κάλεσέ, βασιλιά μου, τον χριστιανό Πατριάρχη εδώ στο παλάτι σου να μιλήσουμε ο καθένας για την πίστη του και να δεις πως θα τον αποστομώσω τον Χριστιανό.»

Ο βασιλιάς έκανε, όπως του είπε ο Εβραίος βεζύρης του. Όταν έφθασε ο Πατριάρχης, του λέει ο βεζύρης:

 «Εγώ, Πατριάρχη, θέλω να μιλήσουμε για την πίστη μας.»

« ΄Ετοιμος είμαι», απάντησε ο Ιωακείμ «να χύσω και το αίμα μου για την πίστη μου.»

Και ξεκίνησε ο Πατριάρχης να μιλάει στον Εβραίο για την πίστη μας, και το Χριστό και ο Εβραίος για τη δική του και κάθε φορά ο Ιωακείμ  αποστόμωνε τον βεζύρη. Είπε  τότε ο Εβραίος:

« Γιατί να φιλονικούμε; Διάβασα στο Ευαγγέλιο, ότι ο Χριστός λέει, πως όποιος έχει πίστη σαν κόκκο σιναπιού, μεταφέρει ένα βουνό από το ένα μέρος στο άλλο.»

« Μάλιστα», απάντησε ο Ιωακείμ.

«Αν, λοιπόν, είσαι άξιος, πρόσταξε και συ να γίνει και τότε να πιστέψω.» Ο Πατριάρχης ζήτησε τρεις μέρες διορία. Την τρίτη μέρα, λοιπόν, πήγε στο βασιλιά και του είπε:

« Είμαι έτοιμος, βασιλιά μου.»

Ήταν εκεί ένα βουνό τρεις ώρες μακριά. Ο Εβραίος ζήτησε τότε από τον Πατριάρχη να  σηκώσει εκείνο το βουνό. Ο Πατριάρχης θυμιάτισε το βουνό, έκανε το σταυρό του τρεις φορές, είπε το όνομα του Κυρίου Ιησού και  ύστερα είπε στο βουνό:

«Σε προστάζω εσένα, βουνό, να σηκωθείς και να έλθης στην Αίγυπτο.» Και τότε, μέγα θαύμα ! Το βουνό αφού χωρίστηκε στα τρία εις τύπον της Αγίας Τριάδος, ξεκίνησε να έρχεται.

Ο βασιλιάς φώναξε: 

«Πατριάρχη, βοήθησέ μας γιατί χανόμαστε.» Και ο Πατριάρχης προσευχήθηκε πάλι και το βουνό στάθηκε έξι μίλια έξω από την πόλη. Όμως ο Εβραίος και πάλι δεν πίστεψε και είπε στον βασιλιά:

« Ο Χριστός λέει και τ΄αλλο, πως όποιος έχει πίστη και θανάσιμο φαρμάκι να πιει δεν θα πεθάνει. Θα ετοιμάσω ένα τέτοιο φαρμάκι για τον Πατριάρχη. Να του πεις να το πιει κι αν δεν πεθάνει να πιστέψουμε κι εμείς. Να ξέρεις όμως και τούτο, βασιλιά, ότι οι Χριστιανοί έχουν τον Σταυρό. Όταν τον κάνουν τα διαλύουν όλα και το πικρό το κάνουν γλυκό.»

Έφτιαξε λοιπόν ο Εβραίος ένα φαρμάκι που και τα χείλη μόνο να ακουμπούσε ο Πατριάρχης, θα πέθαινε. Το πήγε στο βασιλιά και του είπε:

« Πες του Πατριάρχη να το πιει αλλά χωρίς να κάνει το Σταυρό του.» Φώναξε ,λοιπόν, ο βασιλιάς τον Πατριάρχη και έκανε, όπως ακριβώς του είπε ο βεζύρης.

«Καλά,»είπε ο Πατριάρχης,«μου΄ δωσες ,βασιλιά, τούτο το ποτήρι, αλλά δε μου είπες από πού να το πιω από δω ή από κεί;»

Και λέγοντας αυτά και κουνώντας το ποτήρι πάνω  και κάτω, δεξιά και αριστερά, το σταύρωσε χωρίς ούτε ο Εβραίος ούτε ο βασιλιάς να καταλάβουν τίποτε. Του είπε τότε ο Εβραίος: 

« Πιες το από όπου θες.»

Και πίνοντάς το ο Πατριάρχης δεν έπαθε τίποτε. Είπε τότε του βασιλιά:

« Εγώ ήπια όλο το φαρμάκι. Ο Εβραίος ας το ξεπλύνει μονάχα με λίγο νερό και ας το πιει. Κι αν δεν πάθει τίποτε να πιστέψουμε κι εμείς στην πίστη του.»

 Ο Εβραίος δεν ήθελε να πιει, όμως τον πίεσε ο βασιλιάς. Και μόλις ακούμπησε ο Εβραίος τα χείλια του στο ποτήρι, έσκασε!

                                                                                                                          ( αγ. Κοσμά του Αιτωλού, Διδαχές)